زنده تر ، تابنده تر از هر چه خورشید ی
زنده تر ، تابنده تر از هر چه خورشید ی
اى روشناى آب
اى على موسى الرضا! پاكمرد یثربى، در توس خوابیده!
من تو را بیدار مى دانم.
زنده تر، روشن تر از خورشید عالم تاب،
از فروغ و فرّ و شور زندگى سرشار مى دانم.
گر چه پندارند: دیرى هست، همچون قطره ها در خاك،
رفته اى در ژرفناى خواب،
لیكن اى پاكیزه باران بهشت! اى روح! اى روشناى آب!
من تو را بیدار ابرى پاك و رحمت بار مى دانم.
اى (چو بختم) خفته در آن تنگناى زادگاهم توس!
ـ (در كنار دون تبهكارى كه شیر پیر پاك آیین، پدرت،
آن روح رحمان را به زندان كشت) ـ
من تو را بیدارتر از روح و راه صبح، با آن طرّه زرتار مى دانم.
من تو را بى هیچ تردیدى (كه دلها را كند تاریك)
زنده تر، تابنده تر از هر چه خورشید است، در هر كهكشانى، دور یا نزدیك،
خواه پیدا، خواه پوشیده،
در نهان تر پرده اسرار مى دانم.
با هزارى و دوصد، بل بیشتر، عمرت،
اى جوانى و جوان جاودان، اى پور پاینده!
مهربان خورشید تابنده!
این غمین همشهرى پیرت،
این غریبِ مُلكِ رى، دور از تو دلگیرت،
با تو دارد حاجتى، دَردى كه بى شك از تو پنهان نیست،
وز تو جوید (در نهانى) راه و درمانى.
جاودان جان جهان! خورشید عالم تاب!
این غمین همشهرى پیر غریبت را، دلش تاریك تر از خاك،
یا على موسى الرضا! دریاب.
چون پدرت، این خسته دل زندانىِ دَردى روان كُش را،
یا على موسى الرضا! دریاب، درمان بخش.
یا على موسى الرضا! دریاب.
مهدی اخوان ثالث
| ای راهب کلیسا دیگر مزن به ناقوس |
| خاموش کن صدارا، نقاره می زند طوس |
| آیا مسیح ایران کم داده مرده را جان |
| جانی دوباره بردار با ما بیا به پابوس |
| آنجا که خادمینش از روی زائرینش |
| گرد سفر بگیرند با بال ناز طاووس |
| خورشید آسمان ها در پیش گنبد او |
| رنگی ندارد آری چیزی شبیه فانوس |
| رویای ناتمامم ساعات در حرم بود |
| باقی عمر اما افسوس بود و کابوس |
| وقتی رسیدی آنجا در آن حریم زیبا |
| زانو بزن به پای بیدار خفته در طوس... |
حمید رضا برقعی
