ایران هراسی یا آغاز دیپلماسی تعادل؟
این کتاب با ارائه‌ی کلکسیونی از مقالات مختلف کارشناسان سیاسی آمریکایی که به نحوی در امور خاورمیانه و کشورهای آن اظهار نظر کرده‌اند؛ از سوی شورای روابط خارجی منتشر شده است.
در بیان موضوع کتاب و یا عنوان آن، با توجه به واژه‌هایی مثل "اصلاح دوباره" و یا "تعدیل و سازگاری" - که در مورد سیاست‌های احتمالی ایالات متحده در آینده به نقل از کارشناسان سیاسی خبر داده شده است - ممکن است کمی تناقض و شاید انحراف دیده شود. عنوان کتاب "احیای تعادل: استراتژی رئیس جمهور آینده آمریکا در خاورمیانه" در مطابقت با محتویات کتاب که غالباً از تغییر رویه آمریکا و غرب خبر می‌دهد، عنوانی اشتباه است؛ چراکه بیشتر از سیاست‌های "جدید"؛ از همان سیاست‌های قدیم دولت‌های پیشین آمریکا را در قبال ایران و پرونده هسته‌ای سخن می‌گوید.
اگر سیاست‌های قدیم دولت بوش توسط باراک اوباما اجرا شود به طور حتم باید به ادامه‌ی همان وضعیت سابق در روابط بین ایران و آمریکا در آینده مطمئن بود. این در حالی است که از مجموعه مقاله‌های این کتاب چنین امری غیر محتمل می‌نماید!
همچنین از اکثر مقاله‌های جمع آوری شده در کتاب مثل مطلب "ریچارد هاس" این مطلب استخراج می‌شود که بیشتر کارشناسان آمریکایی معتقد حمله به ایران از سوی رئیس جمهور جدید هستند؛ ولی به بهبود روابط ایران و آمریکا با خروج پرونده اتمی ایران از بن‌بست کنونی، هم امید دارند.
به عکس موشک روی جلد خوب دقت کنید!
در چنین وضعیتی به نظر می‌رسد که مشاوران و تیم سیاست خارجی اوباما نیز در حال بررسی خواست‌های ایران از این کشور و واکنش احتمالی آنها به پاسخ ایالات متحده است.
به بیان دیگر در صورتی که رئیس جمهوری جدید آمریکا موفق به جلب نظر مقام‌های ایرانی شود و بتواند تضمین‌های امنیتی را که ایران در زمان مذاکرات اتمی در دولت محمد خاتمی از آمریکا خواسته بود، اجابت کند، احتمال زیادی وجود دارد که در کوتاه مدت موافقت رهبران ایران را با تعلیق غنی سازی اورانیوم به دست آورد.
کتاب یادشده در بخشی از تحلیل‌های خود مدعی است: ایران به تازگی از دریافت نامه‌ی "خاویر سولانا"، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا خبر داده و موضوع آن را بررسی طرح "تعلیق غنی‌سازی اورانیوم در برابر توقف تحریم‌های شورای امنیت سازمان ملل" اعلام کرده است. از سویی معاون وزیر امور خارجه ایران هم به تازگی از بررسی این طرح از سوی کشورش خبر داده است که هر دو رویداد را می‌توان نشانه‌ای از احتمال نرم شدن مواضع ایران باشد.
کارشناسان در تحلیل‌های خود در این کتاب معتقدند: اگر این بار ایران در جریان نامه‌نگاری‌هایی که با کشورهای اروپایی انجام می‌دهد، درخواستی از آمریکا مطرح کرده باشد و رئیس جمهوری جدید ایالات متحده نیز با این درخواست موافقت کند، تحولی در پرونده اتمی ایران روی خواهد داد که بر روابط ایران و آمریکا نیز اثر خواهد گذاشت. در این صورت، دور از انتظار نیست که ایران عملا نرمشی در خصوص غنی‌سازی اورانیوم از خود نشان دهد و رویکرد آمریکا نیز در قبال این کشو، با تحول رو به رو شود.(!)
به نظر می رسد ایران بیش از آنکه در انتظار کشورهای میانجی‌گر باشد، در انتظار پاسخ مستقیم آمریکا به تمایل کم سابقه‌ی تهران(!) به بهبود روابط با واشنگتن است.(!)
به گزارش کتاب‌نیوزبه نقل از آسیا تایمز، اشاره به مصاحبه "توماس فینگار" یکی از مقامات ارشد سازمان جاسوسی آمریکا و مشاور ارشد وزیر امور خارجه سابق این کشور با روزنامه‌ی نیویورک تایمز می‌تواند به روشن شدن وضعیت گفتگوی آینده این دو کشور کمک کند. وی در گفتگو با این روزنامه می‌گوید: "با توجه به گزارش سازمان اطلاعات آمریکا درباره‌ی پرونده هسته‌ای ایران؛ هیچ یک از ادعاهای دولت‌های سابق درباره‌ی ساخت سلاح اتمی از سوی ایران صحت ندارد..."
