درسی از جهان عنکبوت ها

نوعی عنکبوت وجود دارد که با مهارت زیادی تعداد بسیاری تخم در پوست تنهء درختان می گذار و آنها را با تارهای خود پنهان می کند. وقتی نوزادان از تخم بیرون می آیند. مادر بدون آنکه به فکر خودش باشد، به دنبال تهیه غذا برای نوزادانش می رود، درست مثل حیوانات و حشرات دیگر که همین کار را می کنند. وقتی نوزادان به اندازه کافی قدرت پیدا کردند که بتوانند غذای خود را تهیه کنند، مادر خسته و وامانده می میرد.

جالبتر این است که بدانید در نوع دیگری از این عنکبوتها مادر به معنی واقعی خودش را در اختیار نوزادان قرار می دهد تا او را بخورند و از گرسنگی نمیرند. کمی باونکردنی به نظر می رسد، اما بدن مادر مواد خوراکی کافی در اختیار نوزادان قرار می دهد. بسیار تکان دهنده است که زندگی بچه عنکبوتها به فداکاری و مرگ مادر بستگی دارد، اینکه مادر باید بمیرد تا به بچه ها زندگی ببخشد.

به همان شکل، رفاه نسل آینده بستگی به فدارکاری هایی دارد که نسل کنونی انجام می دهد. به راستی، که هیچ رفاهی بدون فداکاری ممکن نیست. در سطوح خصوصی تر، خوشبختی فرزندان بستگی به فداکاری های پدر و مادر دارد. اشک ها و عرق های یک نسل منجر به استفاده نسل بعد می شود. به همین ترتیب، پدر و مادر تنبل و بی مسئولیت رنج و بدبختی بسیاری را نصیب فرزندانشان می کنند.

تجربه نشان داده است که خانواده هایی که خوب زندگی می کنند آنهایی هستند که والدینشان فداکاری کرده اند و برای نسل بعد به سختی کار کرده اند، به جای آنکه برای خودشان کارکنند. گویی که از قانون عنکبوتها پیروی کرده باشند، والدین ماکمربند خود را محکم بسته اند و برای ما سخت کار کرده اند. رفاه امروز ما حاصل فداکاری های نسل قبل می باشد.

هیچ چیز مفت و مجانی بدست نمی آید و هیچ امری تصادفی نیست. هرچه بیشتر زمین را حفر کنید، حفره ای عمیق تر و هرچه حفره عمیق تر باشد، آب بیشتری بدست می آید. همه ماجرا همین است و بس.

بچه میوه از درختی می چیند که پدر بزرگش آن را کاشته است. اگر درختی وجود نداشــــته باشد، چه چیزی برای نسل بعد باقی خواهد ماند؟ اگر حتی ما وجود نداشته باشیم تا میوه ها را بچینیم، مسئولیت داریم تا درخت ها را بکاریم. چه لذتی بالاتر از این که تصــور کنیم نوه های ما میوه های این درخت ها را خواهند چید و فکر خواهند کرد که پدر بزرگهای آنان چه کرده اند، و چرا کرده اند.