یاران! مباد آنكه ز جان سیرمان كنند
در نیمه‌راه عشق زمین‌گیرمان كنند
هرگز نمی‌رویم به مهمانی سكوت
مهمان مگر به بوسة شمشیرمان كنند
باور مكن كه بانیِ یك صبح صادق‌اند
...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1387/11/26
بوسه شمشیر
چند شعر از علیرضا دهرویه
بوسه شمشیر
| یاران! مباد آنكه ز جان سیرمان كنند |
| در نیمه‌راه عشق زمین‌گیرمان كنند |
| هرگز نمی‌رویم به مهمانی سكوت |
| مهمان مگر به بوسة شمشیرمان كنند |
| باور مكن كه بانیِ یك صبح صادق‌اند |
| خورشید می‌شوند كه تبخیرمان كنند |
| این حاتمان حریص‌ترین نسل آدم‌اند |
| مگذار ـ ای رفیق! ـ نمك‌گیرمان كنند |
بهار خمیده
| همین كه از خوشی خواب خود بلند شدند |
| درختها، به بهاری خمیده بند شدند |
| نگاه پشت نگاه و سكوت پشت سكوت |
| همان همیشه تلخی كه می‌شدند شدند |
| درخت گفتم و حرفم دو پشته هیزم بود |
| درخت گفتم و تابوتها بلند شدند |
| كسی صدا نشد و دستهای خواب‌آلود |
| در آستانه فریاد پوزه‌بند شدند! |
| درختها .... چه بگویم كه با شروع بهار |
| به برگ ریختة خود نیازمند شدند! |
غم آسمانی
| دیدن نداشت منظرة شروه‌خوانی‌اش |
| با شاخه‌ها شكست غرور جوانی‌اش |
| آمد برای «رفتن از خویش تا حضور» |
| اما نداشت پای سفر ناتوانی‌اش |
| تقدیر هم برادری‌اش را به او نمود |
| هر بار با زمین زدن ناگهانی‌اش |
| «عرفان كنار سفره خالی؟» نماند و زود |
| رنگ زمین گرفت غم آسمانی‌اش |
| زخم زبان نان به غرورش گرفت و كرد |
| بغض كنار سنگ نشستن روانی‌اش! |
شعری بخوان
| دیگر كدام آینه را امتحان كنم |
| با این غمی كه می‌شكند تا بیان كنم |
| بغضی كه در نبود تو پیراهن من است |
| حیف از خودم اگر به تن این و آن كنم |
| در آفتاب یك نفس غربتی كه هست |
| شعری بخوان كه بر سر خود سایبان كنم |
| شعری بخوان چنان كه تو را ـ گرچه نیستی‌ـ |
| اینجا كنار خستگی خود گمان كنم |
| هنگام آن رسیده كه این بغض كهنه را |
| آیینه‌ای بیاورم و امتحان كنم؟! |
پشت دهان های حوصله
| با چشم بی‌گلایه و با پای بی‌گله |
| تن می‌دهیم باز به خطهای فاصله |
| ما كیستیم؟ حنجره با تار عنكبوت |
| ـ مردان نیمه‌كارة اهل معامله ـ |
| قومی كه حرفشان مرض نان گرفت و زود |
| پنهان شدند پشت دهانهای حوصله |
| جمعی كه پشت‌گرم اجاق شقایق‌اند |
| با چشمهای منتظر ختم غائله |
| ما را امید حل كدامین مسائل است؟ |
دستی ببر به صورت ناجور مسئله! |
مجله شعر
