همه را ببخشید
روح خود را آزاد کنید:
آنها که از اعتماد به نفس سرشارند؛ روحی بزرگ و غنی و آزاد دارند.
هرگونه وابستگی ذهنی و جسمی و روحی به کوچک شدن انسان می انجامد. شما به هر شکلی که به چیزی وابسته باشید یعنی خود را بدون آن کامل حس نمی کنید. حتی اینکه شما هدفدار هستید و به دنبال اهداف خود می روید؛ نباید در شما این احساس را ایجاد کند که زندگی بدون رسیدن به هدف شما، برایتان کاملاً غیرممکن است. همواره متوجه باشید که انسان فقط و فقط بدون خدا کامل نیست و با اوست که کامل می شود. اینکه می گویند آرزوهای بزرگ، انسان را خرد می کند؛ به خاطر آن است که وابستگی فراوان ذهنی ایجاد می کند. همانقدر مشتاق و علاقه مند به اهداف خود باشید و برای رسیدن به آنها تلاش کنید که آمادگی رها کردنشان را دارید.
یکی از مهمترین چیزهایی که وابستگی ذهنی و عاطفی ایجاد می کند و مانع غنی شدن و آزادی روح می شود؛ نبخشودن دیگران است.
آنها که نفرتی به دل دارند و کسی یا موضوعی یا خود را نبخشوده اند و یا خاطره تلخی را از ذهن خود دور نمی کنند؛ روح خود را اسیر کرده اند.
هر کسی و به هر شکلی به شما بدی کرده؛ اورا ببخشایید. به جای آنکه با کینه به آزار روح خود و بی توجهی نسبت به خود مشغول شوید و نهال اعتماد به نفس خود را بخشکانید؛ اورا ببخشایید و رها کنید و حتی در حق او دعای خیر و طلب هدایت کنید تا روح شما بزرگ و غنی شود.
خود را نیز ببخشایید:
اگر کار اشتباهی انجام داده اید، یا گناهی مرتکب شده اید؛ نگویید: خود را به خاطر این کار هرگز نمی بخشایم. نبخشودن خود یعنی همچنان در گناه و اشتباه، باقی ماندن. نبخشودن خود یعنی صدها بار آن اشتباه را در ذهن تکرار کردن و صدها بار احساس گناه را در ذهن، تشدید نمودن. و تشدید گناه یعنی کشتن خود به دست خود به فجیع ترین شکل ممکن!
فکر نکنید نبخشودن خود، نوعی مجازات است؛ این، فقط و فقط خود شکنی است و بس.
به جای اینطور مجازات کردن خود، سعی کنید گذشته خود را با روحی آزاد که تنها با بخشود به دست می آورید، جبران کنید.
رفتار شما جدا از شماست:
همیشه متوجه باشید که مرزی میان شما و رفتار شما وجود دارد. بعضی ها یک رفتار اشتباه خود را به شخصیت و منش انسانی خود تعمیم می دهند و اینگونه اعتماد به نفس را در خود می کشند. این روش، صددرصد اشتباه است. آنچه محکوم و بد است، رفتار بد است نه انسان. رفتار دروغ گویی بد است نه خود شما. و ...
غالباً کسانی که خود را بخاطر یک رفتار ناپسند نمی بخشند؛ اشتباه خود را در وجود خود گسترش می دهند. و این خود، رفتاری ناپسندتر است. بدی و خوبی یک رفتار، چیزی جدا از انسانیت انسان است.
انسان، بالفطره خوب است و پاک. روح الهی در او در جریان است. حالا اگر اشتباهی کرد و رفتار بدی از او سرزد، نباید خودش را نفی کند.
بخشودن را بیاموزید. خودتان و دیگران را ببخشایید و روح خود را رها کنید.
برای رهایی از احساس گناه، روز کاغذ بارها بنویسید:
خود را بخشودم. رها شدم. خود را کاملاً بخشودم. چقدر رها و آزاد هستم. سبک شدم. خداوند مرا می بخشاید.
جهت خرید کتب روانشناسی کلیک نمایید.
جهت خرید اشتراک کتاب کلیک نمایید.
