هر 20دقیقه = 2تا
این باکتری‌ها هستند که باعث ترش شدن شیر یا فاسد شدن مواد غذایی می‌شوند. اما بعضی از باکتری‌ها در تهیه ماست از شیر و همچنین در تبدیل فضولات حیوانی به کود نقش دارند. برخی از باکتری‌ها در بدن ما عمل هضم غذا را آسان می‌کنند، برخی دیگر باعث گوش درد، سیاه سرفه، ذات‌الریّه (عفونت دستگاه تنفس) یا اینکه باعث ظاهر شدن دانه بر روی پوست می‌شوند.
آنچه باعث خطرناک شدن باکتری‌ها می‌شود، قدرت تکثیر و رشد آنهاست. باکتری‌ها برای رشد و نمو به غذا نیاز دارند. داخل بدن انسان، گرم، مرطوب و پر از مواد مغذّی برای باکتری است. بنابراین محیط بسیار خوبی برای رشد و تکثیر آنهاست. هرباکتری تا زمانی که به دو برابر اندازه خود برسد، از بدن تغذیه می‌کند، سپس به دو قسمت تقسیم می‌شود. برخی از باکتری‌ها می‌توانند هر 20 دقیقه یک بار به دو نیم شوند.
اگر فرض کنیم یک باکتری از همین نوع شروع به تغذیه کند و در ساعت 8 صبح تولید مثل نماید، در ساعت 8 و 20 دقیقه به دو قسمت می‌شود و در ساعت 8 و 40 دقیقه 4 باکتری خواهیم داشت. در ساعت 2 و 20 دقیقه بعدازظهر تعداد باکتری‌ها به 524288 و 20 دقیقه بعداز آن تعداد آنها به یک میلیون می‌رسد. در این مرحله اگر به آنها از نزدیک نگاه کنیم، تقریباً می‌توانیم آنها را ببینیم. توده تشکیل شده از یک میلیون باکتری به اندازه یک سر سوزن است. اگر باکتری‌ها را کنار یکدیگر بچینیم، اندازه آنها به 25 میلیمتر می‌رسد، اما این خط آنقدر ظریف و باریک است که با چشم دیده نمی‌شود. در ساعت 8 شب این توده به اندازه قابل توجهی رشد می‌کنند و تکثیر می‌شوند و تعداد باکتری‌های ما به 70000میلیون می‌رسد.
هنگامی که با کتری‌های بیماری‌زا وارد بدن می‌شوند، غذایی که به بدن ما می‌رسد، به تنهایی برای این باکتری‌ها کافی نیست. بنابراین باکتری‌ها برای یافتن غذا به خود بدن ما نیز حمله می‌کنند. برای آنها همه چیز خوب و مناسب است. راستی آنها چگونه تفاوت بین غذاها را تشخیص می‌دهند؟
باکتری‌ها نه دهان دارند و نه معده آنها فقط می‌توانند غذاهای حل شده در آب را مصرف کنند. باکتری‌ها برای حمله به ما ابتدا نوعی سم از خود تولید می‌کنند. آن قسمت از بدن که باکتری در آن قرار دارد به وسیله سم از بین می‌رود. سپس آنها نوعی ماده شیمیایی دیگر از خود ترشح می‌کنند. این ماده آن محل را به تکه‌های بسیار کوچک تجزیه و سپس هضم می‌کند و بالاخره باکتری این تکه‌های بسیار ریز را از راه سوراخ‌های جداره بیرونی خود می‌مکد و به داخل فرو برد.
بر گرفته ازکتاب: شاداب و سرحال
********************
مطالب مرتبط
