کشش سرشت آدمی

دوستی عبارت از کشش سرشت آدمی به چیز لذیذ است. پس اگر آن کشش، قوی و استوار گردد عشق نامیده می شود.

و تحقیقاً این حالت در عشق حقیقی موجود است. زیرا وقتی که امیر المؤمنین علیه السلام در اثر جنگها، پیکانهای تیر به بدن شریفش فرو می رفت، جرّاح، هنگامی که حضرت به نماز می ایستاد آنها را از بدنش خارج می ساخت. چونکه قلب آن جناب در آن هنگام به عالم قدس و جبروت مشغول بود و هیچگونه احساسی نسبت به درد نداشت... و چنین است حال عاشقان خداوندی که از هرگونه نقصی منزه است.

مفضل گوید: از امام صادق علیه السلام راجع به عشق پرسیدم، فرمود: دلهائی که از یاد خدا خالی است، پس خداوند دوستی غیرش را به آنها چشانده است.

ابن عباس از پیامبر صلی الله علیه و آله نقل می کند که آن حضرت فرمود: کسی که عاشق گردد وعشق خود را پنهان دارد و از حرام باز ایستد خداوندش بیامرزد و به بهشتش در آورد.

امام صادق علیه السلام از قول پیامبر اکرم صلی الله و علیه و آله نقل می کند که آن جناب فرمود: با فضیلت ترین مردم کسی است که به عبادت عشق ورزد و با آن دست بگردن شود و آن را به دل دوست بدارد و به تن بجا آورد و در آن جدیت داشته باشد. چنین کسی باک ندارد که در دنیا بر چه حالتی است؟ بر سختی یا بر آسانی.