آشنایی با برخی از انواع خطوط مخابرتی و اینترنتی

خطوط آنولوگ معمولی :

منظور از این خطوط همان خطوط تلفنی معمولی می باشد. نرخ انتقال Data توسط این خطوط حداكثر 6/33 kb/s می باشد.
T1 : نام خطوط مخابراتی مخصوص است كه در آمریكا و كانادا ارایه می شود . بر روی هر خط T1 تعداد 24 خط تلفن معمولی شبیه سازی می شود.
هر خط T1 می تواند حامل 5/1 mb/s پهنای باند باشد.

E1

: نام خطوط مخابراتی مخصوصی است كه در اروپا و هم چنین ایران ارائه می شود بر روی هر خط E1 تعداد 30 خط تلفن معمولی شبیه سازی می شود.
هر خط E1 می تواند حامل 2 mb/s پهنای باند باشد. نرخ انتقال Data توسط این خطوط جهت مودم های ارائه شده در ایران حداكثر 56 kb/s می باشد.
كه البته در صورت فراهم نمودن مودم های سریع تر كاررب می تواند برابر سرعت مودم خود دیتا را دریافت نماید. مشخصه این سیستم پیش شماره متفاوت آنها نسبت به خطوط عادی می باشد.

ISDN

: اساس طراحی تكنولوژی ISDN به اواسط دهد 80 میلادی باز می گردد كه بر اساس یك شبكه كاملا دیجیتال پی ریزی شده است. در حقیقت تلاشی برای جایگزین سیستم تلفنی آنالوگ با دیجیتال بود كه علاوه بر داده های صوتی ، داده های دیجیتال را به خوبی پشتیبان كند.به این معنی كه انتقال صوت در این نوع شبكه ها به صورت دیجیتال می باشد. در این سیستم ، صوت ابتدا به داده های دیجیتال تبدیل شده و سپس انتقال می باید.
ISDN به دو شاخه اصلی تقسیم می شود: N-ISDN و B-ISDN .
B-ISDN بر تكنولوژی ATM استوار است كه شبكه ای با پهنای باند بالا برای انتقال داده می باشد كه اكثر BACKBONE های جهان از این نوع شبكه برای انتقال داده استفاده می كنند.(از جمله شبكه دیتای ایران)

نوع دیگر B-ISDN با ISDN با پهنای باند پایین است كه برای استفاده های شخصی طراحی شده است.
در N-ISDN دو استاندارد مهم وجود دارد.
BRI و PRI نوع PRI برای ارتباط مراكز تلفن خصوصی (PBX) ها با مراكز تلفن محلی طراحی شده است.
E1 یكی از زیر مجموعه های PRI است كه امروزه استفاده زیادی دارد . E1 شامل 30 كانال شامل (B-channel) و یك كانال برای سیگنالینگ (D-channel) می باشد كه هر كدام 64 kb/s پهنای باند دارند.

بعد از سال 94 میلادی و با توجه به گسترش اینترنت ، از PRI ISDN ها برای ارتباط ISP ها با شبكه PSTN استفاده شد كه باعث بالا رفتن تقاضا برای این سرویس شد. هم چنان كه در ایران نیز ISP هایی كه خدمات خود را با خطوط E1 ارایه می كنند روز به روز در حال گسترش است.
نوع دیگر ISDN ، BRI است (نوعی كه در كیش از آن استفاده می شده) كه برای كاربران نهایی طراحی شده است. این استاندارد دو كانال حامل 64 kb/s و یك كانال برای سیگنالینگ با پهنای باند 16 kb/s را در اختیار مشترك قرار می دهد.
این پهنای باند در اواسط دهه 80 میلادی كه اینترنت كاربران مخصوصی داشت و سرویس های امروزی همچون Voip ، HTTP ، MultiMedia و ... به وجود نیامده بود ، مورد نیاز نبود هم چنین برای مشتركین عادی تلفن نیز وجود یك ارتباط كاملا دیجیتال چندان تفاوتی با سیستم های آنالوگ فعلی نداشت و به همین جهت هزینه های اضافی برای این سرویس از سوی كاربران بی دلیل بود و به همین جهت از این تكنولوژی استقبال چندانی نشد.
تنها در اویل دهه 90 بود كه برای مدت كوتاهی مشتركین ISDN افزایش یافتند . پس از سال 95 نیز با وجود تكنولوژی هایی با سرعت های بسیار بالاتر مانند ADSL كه سرعتی حدود 8 mb/s برای دریافت و 640 kb/s را برای دریافت با هزینه كمتر از ISDN در اختیار مشتركین قرار می دهد، انتخاب ISDN از سوی كاربران عاقلانه نبود.

برگرفته از www.data-srco.ir