سلب نوشیدن آب بر شهیدان کربلا

امام حسین(ع) نیز همانند دیگر انسانها دارای این حق انسانی بود که از آب گوارا، که خداوند برای هر موجود زنده ای آفریده است، بنوشد، امّا از آنجایی که به خطر دفاع از حق و عدالت، این حق انسانی از او سلب شد، خداوند چهار نوع از آبها را به آن حضرت عنایت کرد و برای او در آنها حق قرار داد:

1- نخست آب گوارا و جاودانهء کوثر را، برای عطش او و یاران شهیدش قرار داد و آنان را در واپسین لحظات شهادت که بر خاک نینوا افتاده بودند، سیراب ساخت. همانگونه که از فرزند گرامی حسین(ع) روایت شده است که، در لحظات آخرین، خطاب به پدرش گفت: "پدرم! این نیای بزرگم پیامبر است که مرا از آب گوارایی که دیگر تشنه نخواهم شد، سیراب ساخت." {بحارالانوار،ج45،ص44}

و نیز از همین آب کوثر برای کسانی که بر حسین(ع) سوگواری می کنند بهره ای قرار داد که در روز رستاخیز خواهند نوشید. البته برای بسیاری از کارهای شایسته این پاداش بزرگ را وعده فرموده اند، اما از ویژگیهای آن حضرت در این مورد آن است که چشمهء کوثر از نوشیدن سوگواران او بر خود می بالد و شادمان می گردد. {بحارالانوار،ج44،ص290}

2- دومین نوع از آبهایی که به آن حضرت عنایت شده است، آب حیات است، که در بهشت با قطرات اشک هایی که بر او ریخته شده است، در هم آمیخته و شیرین تر و گواراتر می گردد، همانگونه که در روایات آمده است.

3- دیگراشک چشمها را نثار او ساخته است، چرا که کشته اشکهاست و با شنیدن نام و یاد و مصیبت او، سیلاب اشک ها جاری می گردد {بحارالانوار،ج44،ص305} همچنان که با نظاره بر شهادتگاه و با استشمام بوی تربت مقدّسش، اشک از چشمها روانه می گردد.

4- و سرانجام این که بر همهء دوستانش مقرّر شد که به هنگام نوشیدن آب سرد و گوارا، اوج فداکاری و عظمت او را به یاد آورند و درس گیرند.

خودش در این مورد فرمود: " شیعیانم! هنگامی که آب شیرین و گوارایی نوشیدید، به یاد مظلومیت من باشید" {مصباح کفعمی، ص741}