فقط میگم دوست دارم؛ همین
در نقاشی زیبای عاشورا، تصاویری خلق گردید که انسانیت انسان را در بالاترین قله های ممکن نمایان ساخت. شهادت در راه خدا تنها گوشه ایی از آن همه زیبایی بود. شهادتی حساب شده، دقیق و اثرگذار.
# آگاهی: اولین مبنای شهادت
بنای شهادت بر اساس آگاهیست. شهید در سیستم عاشورا ابتدا آگاه می شود و بعد شهید می شود و این مطلب را یاران امام حسین علیه السلام ثابت کردند. اگر چه اباعبدالله علیه السلام نسبت به شهادت خود و یارانش مطمئن بود ولی این اطمینان مانع از آن نبود که بصیرت، معرفت و شناخت اصحاب خویش را نسبت به راهی که انتخاب نموده اند، فزونی نبخشد.# عشق به معشوق: دومین مبنای شهادت
شهید بوسیله عقلش به این نتیجه می رسد که در مقابل معشوق خود را قابل ندانسته و تمام هستی خویش را فدای محبتی که به معشوق دارد، می نماید اساس این فناشدن را نه دیدن خویش و محو شدن در وجود معشوق می داند.
امام حسین علیه السلام فرمود:
«خدایا دوست دارم 70 هزار مرتبه در مسیر اطاعت و محبت تو کشته شوم و زنده شوم»
او نگفت که در مسیر بهشت و دوری از جهنم و عذاب!!!
70 هزار بار چون تو گفتی = (اطاعت)
70 هزار بار چون دوستت دارم = (محبت)
شهیدان دشت کربلا با این دو اساس پایه های حرکت جانبازی خویش را بنا نهادند و در این راه بر مقتدای خویش تاسی نمودند تا این چنین اثرات و برکات قطرات خون آن ها در همیشه تاریخ زنده و جاودان بماند و بر جان های تشنه حیات ابد، دمی مسیحایی ببخشد.
