بازیهای كامپیوتری در خدمت اهداف سیاسی
اینترنت مدتهاست كه به یكی از ابزارهای مهم سازماندهی برای فعالان سیاسی تبدیل شده است. اما اكنون بازی های كامپیوتری هم كه پیام های سیاسی دارند یا اندیشه برانگیزند به این ابزارها اضافه شده است.
میلان پایتخت تجاری ایتالیا از آن شهرهایی است كه غرق نعمت و زیبایی های تاریخی خود است. این از آن شهرهایی نیست كه بتوان وقوع یك انقلاب را در آن محتمل دانست.
اما در همین شهر گروهی از جوانهای رادیكال دور هم جمع می شوند كه بسیاری شان متخصص رسانه ها هستند. برای این گروه اینترنت یك ابزار حیاتی برای سازماندهی سیاسی است.
یكی از فعالان گروه "كارگران زنجیره ای" ( ChainWorkers ) در تفاوت این ابزار جدید با ابزارهای پیشین می گوید: " این رسانه ای است از همه برای همه، در حالی كه سیاست سنتی به شیوه از یكی برای همه انجام می شود چه بیل گیت برای همه باشد، چه روبرت مورداك برای همه یا برلوسكونی برای همه."
"این رسانه ای است برای پیوند دادن و همگامی خرد جمع و حفظ تنوع توده ها."
"پژوهش های اجتماعی ثابت كرده است كه گروههای جامعه وقتی با مشكلی روبرو می شوند كه خوب توضیح و تعریف شده كشش روشنی در آنها پیدا می شود."
اینترنت حال به این جوانان امكان می دهد كه تظاهرات سیاسی خود را آسان و ارزان برگزار كنند.
تظاهرات اینترنتی
اما اگر تظاهرات را نتوان در خیابان ها برگزار كرد باكی نیست. سایت این جوانان رادیكال موسوم به "صنعت نرم افزار" ( Molleindustria ) یك جانشین مجازی برای تظاهرات در اختیار می گذارد.
در این سایت می توان به طور مجازی در تظاهرات روز اول ماه مه شركت كرد و آنرا به شیوه دلخواه شكل داد.
این سایت برای بازیهای كامپیوتری اش مشهور است.
هدف این بازیها، همسو با اعتقادات رادیكال گروه، برجسته ساختن بی عدالتی ها در كاپیتالیسم جهانی و بازار نوین كار است.
یكی از این بازیهای اینترنتی موسوم به "تاماتی پیچو" ( Tamatipico ) به كاربر اجازه می دهد كه كارگران و كارمندان خود را داشته باشد اما برای حفظ سطح مناسب تولید باید آنها را خوشحال و راضی نگه دارد.
اگر به كارگران خود وقت كافی برای استراحت و خواب در جلو تلویزیون ندهید آنها فردا زنگ می زنند و مرخصی استعلاجی می گیرند یا دست به اعتصاب می زنند.
در عین حال، شما به عنوان رئیس همچنان دست بالا را دارید: اگر از كار كارگران خود راضی نبودید می توانید آنها را فورا اخراج كنید.
طراح این بازی معتقد است كه مهمترین مفهوم یك بازی ایدئولوژی آن است كه عمدتا از طریق قواعد بازی و ساختار آن بیان می شود.
بازی چون طنز سیاسی
چنین رهیافتی در كار یك گروه دیگر از اروگوئه نیز دیده می شود.
نام بازی تولید شده آنها خبربازی یا بازی با خبر ( Newsgaming ) است. این بازی كه با نرم افزار شاك ویو ( Shockwave ) بازی می شود "12 سپتامبر" نام دارد.
این بازی به شكار تروریست ها با موشك های نادقیق اختصاص دارد. بنابر این از خسارات جانبی نمی توان اجتناب كرد.
طراحان و تولیدكنندگان این نوع بازیها به پرورش نوعی بازیهای ضد-فرهنگ دست می زنند و خود را تازه آمده هایی در ردیف طنزپردازان سیاسی می بینند كه اهالی قدرت را دست می اندازند.
یكی از اهداف اصلی چنین بازی هایی آمریكاست آن هم به دلیل جهانگرایی فرهنگ این كشور و بخصوص در این اواخر مبارزه اش با تروریسم.
با اینهمه خود آمریكایی ها هم از بازیهای كامپیوتری در خدمت اهداف سیاسی بهره می برند.
جمهوریخواهان گونه ای از مهاجمان فضا ساخته اند به نام "مهاجمان مالیات" برای تبلیغات انتخاباتی خود. پیام این بازی آن است كه اگر می خواهید مالیات بیشتر و بیشتر ندهید رئیس جمهور شما جرج بوش است. به او رای بدهید.
تا حال بازی های كامپیوتری راهی برای فرار از دردسرهای زندگی روزانه بوده است. اما تولید كنندگان بازیهای جدید نشان داده اند كه این بازیها می تواند وسیله موثری برای نظرات سیاسی هم باشد.
