لازم نیست عالم را خبر کنی
ای مومنان، صدقات خود را با منت نهادن و آزار دادن باطل نکنید، همانند کسی که مالش را برای نمایش دادن به مردم انفاق می‌کند و به خداوند و روز بازپسین ایمان ندارد. آری، داستان او همچون تخته سنگی است که بر آن خاکی باشد و باران سنگینی بر آن ببارد و آن را همچنان سترون واگذارد. آنان نیز از آنچه به دست می‌آورند، بهره‌ای نمی‌برند. بقره/ 264
مادربزرگ همیشه می‌گفت: «اگر برای کسی کاری می‌کنی، به رویش نیاور. به رخ کشیدن یک جور منت گذاشتن است و اگر منت بگذاری کار قشنگت زشت می‌شود.»
مادر بزرگ می‌گفت: «لازم نیست وقتی کار خوبی می‌کنی داد بزنی. لازم نیست عالم و آدم را خبر کنی.»
مادر بزرگ می‌گفت: «کار خوب مثل بوی گل است. خودش منتشر می‌شود.»
وقتی که این آیه را خواندم، فهمیدم که مادربزرگ حرف‌های تو را می‌زد. حتماً مادربزرگ این حرف‌ها را توی قرآن دیده است.
خدایا! اما من واقعا نمی‌توانم این‌جوری باشم. وقتی کاری برای کسی می‌کنم، دوست دارم همه بفهمند؛ دوست دارم یک طوری خودم را نشان بدهم. خوشم می‌آید که دیگران از من تعریف کنند.
می‌دانم تو می‌دانی و همین بس است؛ اما...
خدایا! یواشکی خوب بودن چقدر سخت است.
اگر تو هم این‌جوری باشی، خیلی عجیب نیست. اینکه دلت بخواهد کارهای خوبت را دیگران ببینند. بالاخره همه ما دوست داریم دیگران درباره ما خوب فکر کنند.
همه ما همین‌طور هستیم. بعضی‌ها بیشتر و بعضی‌ها کمتر.
چه فکر می‌کنی درباره آدم‌هایی که کارهای خودشان را نمایش می‌‌دهند؟
تو چه کار می‌کنی؟
راستی، تا حالا شده کارهایی را فقط و فقط برای خدا انجام بدهی، نه برای هیچ‌کس دیگر.
یک کمی فکر کن. اگر یادت آمد، یکی از آنها را بنویس.و به ایمیلKIDS@tebyan.net بفرست .
اگر هم خواستی و کوتاه بود در قسمت نظرات بنویس
عرفان نظر آهاری
***************************** مطالب مرتبط
