تبیان، دستیار زندگی
سنده اسپانیایی اشاره:  ماریا خسوس مرینرو، متولد 1946 – اسپانیا، دارای مدرك دكترا در رشته تاریخ معاصر جهان است و در دانشگاه «اكسترا مادورا» به تدریس انواع مدل های سیاسی – اجتماعی تاریخ معاصر دنیا اشتغال دارد. آثارش عبارتن...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

گفتگو و گو با ماریا خسوس مرینرو، نویسنده اسپانیایی

اشاره:

ماریا خسوس مرینرو، متولد 1946 – اسپانیا، دارای مدرك دكترا در رشته تاریخ معاصر جهان است و در دانشگاه «اكسترا مادورا» به تدریس انواع مدل های سیاسی – اجتماعی تاریخ معاصر دنیا اشتغال دارد. آثارش عبارتند از: - ایران به سوی فردای بهتر – شخصیت های برجسته انقلاب اسلامی – تبادل نظر بین شرق و غرب بر اساس درك بین المللی و مقاله های بی شماری كه مهمترین آنها به گفته خودش «تصوف و تأثیر آن بر مكاتب فلسفی دنیا» است. با خانم مرینرو كه به كنفرانس بین المللی «انقلاب اسلامی و چشم انداز آینده» (27 – 28 اردیبهشت دانشگاه تهران) با مقاله «زن و دموكراسی انقلاب اسلامی» دعوت شده بود، گفت و گویی انجام داده ایم كه در ادامه از نظرتان می گذرد.

* شما جایگاه اجتماعی زنان ایرانی را پس از انقلاب اسلامی چگونه ارزیابی می كنید؟

- نقش فعالانه ای كه زنان در جریان تغییرات در ایران بازی كرده اند و تقاضاهای جدیدشان، بخش مهمی از ابعاد بنیادین نیروی پس از انقلاب را در ایران نشان می دهد. سردرگمی به وجود آمده در غرب به خاطر پدیده اسلام گرایی در ایران، هنگامی رخ می دهد كه نقش زنان به عنوان نیروی فعال چند قطبی در روابط اجتماعی پنهان شده و باعث می شود تا به زن فقط به عنوان مادر و همسر نگریسته شود. و تفكر جدید در مورد فعالیت های نظری و عملی در جامعه مسكوت بماند. مشاركت زنان در انقلاب اسلامی سال 57 اصلی ترین دلیل پیشرفت جنبش های زنان در زندگی مردمی است. آنان دریافتند كه دارای حقوقی هستند كه بخش عمده آن می تواند مربوط به پیروزی انقلاب باشد.

* از دیدگاه شما آزادی هایی كه زنان ایرانی، بعد از انقلاب اسلامی بدست آورده اند، چگونه قابل تبیین است؟

- این آزادی ها در وهله اول به تغییرات اجتماعی، گسترش آموزش زنان، حضور گسترده در دانشگاه ها و دستیابی به موقعیت های شغلی اجتماعی پاسخ می دهد و این امكان را به زنان داده است كه تفاوت پدیده آمده بین معیارهای قضایی و موقعیت خود را در میان سیر تكامل آداب و رسوم و معیارهای اجتماعی و فرهنگی موجود دریابند. زنان در انقلاب اسلامی به راویان اجتماعی تبدیل شدند. این زنان هم اكنون نیز علیه نابرابری ها مبارزه می كنند.

* به نظر شما آیا زنان معاصر ایرانی توانسته اند از قوانین دینی و اسلامی در جهت گسترش آزادی ها و فعالیت هایشان كمك بگیرند؟

- زنان مسلمان بدون در معرض تهدید قرار دادن ارزش هایشان در بطن خانواده، سیستم اسلامی را گسترش داده و آن را به روز می كنند. زنان فعال ایرانی كه در جهان اسلامی پیشتازاند، توانستند جمعیتی متحد از زنان اسلام گرا و غیر اسلام گرا تشكیل دهند كه در هیچ یك از كشورهای اسلامی وجود ندارد. زنان معاصر ایران از سیستم قضایی تأثیر گذار برای باز كردن فضایی آزاد و برای فعالیت های دائمی كمك می گیرند. آنان سعی دارند تا بتوانند در دستگاه های قضایی نیز فعالیت داشته باشند. در حال حاضر موقعیت زنان از نظر قوانین حقوقی خانواده از نظر بعضی ها تا حدی تبعیض آمیز است. زنان، پدرسالاری قضایی را نمی پذیرند. این واقعیت در ایران وجود دارد كه مرحله جدیدی در روابط بین زنان و دولت شروع شده و زنان توانسته اند از طریق بحث و مواجهه با واقعیات موجود، در محیط قضایی حاضر شوند و حقوق بیشتری را مطالبه كنند.

تغییرات اجتماعی و مشاركت اجتماعی زنان، مرحله توقف ناپذیری است كه در ایران دارای تأثیرات شفاف سیاسی و اجتماعی بوده است و به قدرتی تبدیل شده كه دولتمردان باید آن را مرحله دموكراسی سازی در نظر داشته باشند. زنان و جوانان به این باور رسیده اند كه دموكراسی فقط یك فكر و عقیده نیست بلكه عملاً باید به آن رسید.

اگر شما باور داشته باشید كه زنان و جوانان، قدرت بزرگی در جامعه هستند، جمهوری اسلامی به یك مدل مهم تبدیل خواهد شد و می تواند به دنیا نشان دهد كه حكومت اسلامی می تواند یك دموكراسی به تمام معنا باشد.

* آیا برای رسیدن به این اهداف توصیه خاصی دارید؟

- من می خواهم شما را بیشتر بشناسم و از من دعوت كرده اند به اینجا بیایم كه بیشتر از شما یاد بگیرم، تنها توصیه ای كه به شما دارم این است: انقلابی كه شروع كرده اید رها نكنید كه با شكست مواجه شود و هدف اصلی آن از دست برود. جهان شناس شوید و دنیا را خوب بشناسید. برای جهان شناسی باید به طور كلی انسانها را بشناسیم و تمام وجوه مشترك مردم دنیا را بفهمیم البته سنت ها و آداب و فرهنگ خودتان را هم حفظ كنید و درك كنیم كه همه ما حق داریم، همه ما گرسنه می شویم، همه ما آزادی می خواهیم و به دموكراسی احتیاج داریم. انسانها نیازهای مشتركی دارند. اما فرهنگ ها متفاوت است.

* انگیزه شما از تحقیق درباره ایران چیست؟ چرا به فرهنگ ما علاقه مند هستید و چه وجوه اشتراكی بین فرهنگ ایران و اسپانیا می بینید؟

- ما خیلی به هم نزدیك هستیم از نظر آداب و رسوم و غذاها و مهمان نوازی و بی نظمی (خنده) و خیلی چیزهای دیگر.

هویت ما فقط در تاریخ و محل تولد ما نیست. هویت من در این است كه انسان هستم، زن هستم و به همه مردم دنیا و به خصوص ایران علاقه دارم. من به عنوان یك روشنفكر به شناسایی مردم جهان نیاز دارم، همچنین من به احترام متقابل نیاز دارم.

ما باید بتوانیم تفاوت بین فرهنگ ها را كم كنیم و مرزهای فرهنگی را گسترش دهیم و این نیاز به زمان و شناخت دارد و اینكه ما تبادل نظر كنیم، همدیگر را ببینیم و با هم رفت و آمد داشته باشیم.

* برای آینده چه طرح هایی در زمینه ارتباط فرهنگی بین ایران و اسپانیا در نظر دارید؟

- چند موضوع برای اجرا دارم. اول اینكه می خواهم دیدگاه ایرانی هایی را كه در اسپانیا زندگی می كنند در مورد اسپانیا جویا شوم. همچنین دیدگاه اسپانیایی هایی كه در ایران زندگی می كنند را در مورد ایران بدانم. و این نیاز به تبادل اطلاعات بین دانشگاه های دو كشور دارد.  و دیگر اینكه می خواهم به ارتباط ایران با آسیای مركزی بیشتر پی ببرم و كشورهای حوزه دریای خزر و هند و چین را نیز بشناسم.

*دیدگاه عمومی اسپانیایی ها در مورد ایران چیست؟

- اسپانیایی ها می خواهند اطلاعات واقع بینانه تری در مورد ایران داشته باشند و من می خواهم دیدگاه اسپانیایی ها را در مورد زنان و جامعه ایران تغییر دهم. می خواهم  به آنها بگویم كه زن ایرانی كار می كند، درس می خواند و در فعالیت های اجتماعی حضور دارد. در اسپانیا باید كارهای زیادی انجام شود تا موقعیت ایران به آنها فهمانده شود. در بین روشنفكران اسپانیا دو گرایش متفاوت نسبت به ایران وجود دارد یك دسته هستیم كه باور و اعتماد داریم كه ایران آینده، ایرانی آزاد و پیشرفته است. گرایش دیگر در اسپانیا این است كه ایرانی ها با گروه القاعده و فعالیت های تروریستی همكاری دارند.

* شما چه انگیزه  و اصراری دارید كه تا این اندازه به تبیین جایگاه فرهنگی و سیاسی ایران علاقه مند هستید؟

- من به خاطر ایران در زندگی ام ریسك كرده ام، برای من به عنوان یك روشنفكر این موضوع بسیار جذابیت دارد. من در كشورهای مختلف و در كنفرانس های بسیاری در مورد ایران بحث كرده ام و گفته ام كه ایران می تواند بسیار پیشرفت كند. در این كنفرانس ها مخالفت های زیادی با من شده، من نمی خواهم شكست بخورم. در سه سال اخیر بیش از چهل كنفرانس در كشورهای مختلف راجع به ایران ارائه داده ام كه عبارتند از: پرتغال، گواتمالا، نیكاراگوآ، آلمان، ایتالیا و شهرهای مختلف اسپانیا.