تنها راه درمان آب مروارید

بعضی از بیماران معتقدند که عمل جراحی را باید موقعی انجام دهند که چشم مبتلا، فاقد بینایی شده باشد و فقط تاریکی و روشنایی را درک کند. آیا این باور مردم از لحاظ علمی درست است؟

خیر، درگذشته های خیلی دور، انجام عمل جراحی آب مروارید به دلیل وسایل و شرایط محیطی اتاق عمل با عوارض جدی و خطرناکی مواجه بود و چون این عوارض ممکن بود در درصد بالایی از بیماران منجر به کوری شود، در نتیجه تا موقعی که بیمار می توانست ببیند عمل جراحی را به تاخیر می انداختند. ولی در دهه های اخیر، با ابداع تکنیک های نو و اختراع وسایل جدید و لنزهای داخل چشمی، عوارض جراحی آب مروارید خیلی کمتر شده و تقریبا همه عوارض عمل را می توان درمان کرد.

لذا هر موقع بیمار دید غیرقابل قبول به دلیل آب مروارید داشته باشد، باید تحت عمل جراحی قرار گیرد، ولی آن چه اهمیت دارد و بیماران باید به آن توجه کنند این است که عمل جراحی را آن قدر به تاخیر نیندازند که به آب سیاه تبدیل شود.

روش های عمل جراحی آب مروارید کدام است؟

برای عمل جراحی آب مروارید، روش های مختلفی وجود دارد، ولی روش جدیدی که در اکثر کشورهای پیشرفته هم انجام می گیرد روش فیکوامولسیفیکاسیون (که اصطلاحا فیکو گفته می شود) می باشد که برای خارج کردن آب مروارید، حداکثر 3 تا 4 میلی متر از روی قرنیه بیمار خارج می گردد و سپس لنزهای مخصوصی را که خاصیت تا شدن دارند، وارد چشم کرده و در جای لنز طبیعی چشم یا آب مروارید قرار می دهند.

در این روش جراحی، معمولا بعد از عمل، بخیه ای زده نمی شود و در صورت نیاز، ممکن است یک یا دو بخیه به طور موقت زده شود.

این روش جراحی که یک تحول اساسی در چشم پزشکی محسوب می گردد، زمان ترمیم زخم را خیلی کوتاه کرده است و معمولا بیماران ظرف چند روز، بینایی خود را به دست می آورند.