حادثه مسجد گوهرشاد

یک مورد از دهها مورد دخالت آن فقیه عظیم الشان در امور سیاسی،اجتماعی‏مسلمانان،عکس العمل آن فقیه بزرگ در برابر حوادث مسجد گوهرشاد بود.فاجعه‏مسجد گوهرشاد مشهد، یکی از دهها و صدها حوادث جنایت‏بار دوران رضاخان‏پهلوی است که مردم مسلمان را در راه حمایت از روحانیت‏به خاک و خون کشید.آن‏روز مردم در اعتراض به دستگیری آیة الله العظمی سید حسین قمی دست‏به تظاهرات‏زده بودند.وقتی خبر به رضا شاه رسید که دهها هزار نفر از مردم مشهد به دفاع ازاهداف اسلام و روحانیت در مسجد گوهرشاد اجتماع کرده‏اند،دستور داد همه مردم رااز طرف درها و چهار طرف پشت‏بام مسجد،به رگبار مسلسل ببندند و هیچ نوع رحم به‏صغیر و کبیر و زن و مرد نکنند.دستور دژخیم تاریخ،توسط مامورین جنایت کار اوعملی شد و مردم بی‏دفاع را به صفیر گلوله بستند و چندین هزار نفر از زن و مرد وروحانی و غیر روحانی،زائر و بومی را به شهادت رساندند.پس از این یورش وحشیانه‏و سبعانه،درهای مسجد را باز کردند و زندگان را بیرون بردند و کشتگان را به کامیونهاریخته و همه را در خندقی که در بیرون شهر برای همین منظور حفر کرده بودند،ریختند و روی آن را پوشاندند که هنوز آن نقطه به‏«قتلگاه‏»مشهور است.

پس از این ماجرا،«آیة الله سید حسین قمی‏»در باغ سراج الملک شهر ری‏محبوس گردید و هر گونه تماس با ایشان ممنوع اعلام شد.بعد از یک ماه در آخر ماه‏ربیع الثانی بود که او را به اتفاق فرزندش و جمعی دیگر به اعتاب مقدسه تبعید کردند.

بر اساس کتاب نهضت روحانیون (ج 2،ص 161) وقتی آیة الله سید حسین قمی وارد کربلا شد،آیة الله العظمی مرحوم سید ابو الحسن‏اصفهانی،دامادشان آقای سید میرزا را با نامه‏ای به نمایندگی از خود خدمت ایشان اعزام‏نمود و آقا سید میر گفته بود:«آقا به من دستور داده‏اند از طرف ایشان دست‏شما راببوسم.»این عمل آیة الله اصفهانی،مرجع تقلید اسلامی اثر خود را بخشید و به این‏ترتیب آیة الله اصفهانی رضایت‏خود را از اعمال و خدمات آن عالم ربانی و نارضایی وخشم خود را از اعمال فجیع دولت‏سرسپرده رضاخانی اعلام نمودند.»