تبیان، دستیار زندگی
آسیبهای استخوانی پنجمین میزان شیوع را خصوص آسیب دیدگیها خواهند داشت زیرا معلولیت دائمی به سبب كاهش فعالیتهای حركتی، همراه با درجاتی از .........
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بررسی آسیبهای ورزشی درمعلولین (2)

بررسی آسیبهای ورزشی درمعلولین 2

آسیبهای استخوانی پنجمین میزان شیوع را در تحقیق حاضر داشته‌اند زیرا معلولیت دائمی، به سبب كاهش فعالیتهای حركتی ، همراه با درجاتی از تضعیف بافت استخوانی می‌باشد. فشار شدید و مكرر، افتادن از ویلچر، برخورد با حریف و ویلچر حریف، می‌تواند منجربه شكستگی شود اما به علت استحكام ویژه این بافت این عارضه به ندرت اتفاق می‌افتد و به این دلیل در بیشتر پژوهشها كمترین میزان بروز را داشته است. برای جلوگیری از تضعیف بافت استخوانی، استفاده از فعالیتها و مواد غذایی مناسب توصیه می‌شود تا احتمال این آسیب دیدگی در برخوردها كاهش یابد.

میزان شیوع آسیبها از نظر محل و موضع آسیبها با توجه به ناحیه آناتومیكی آسیب، به ترتیب از بیشترین به كمترین عبارت از آسیبهای اندام فوقانی (‌24/47 درصد)، آسیبهای اندام تحتانی (‌98/29 درصد) و آسیبهای سر و تنه و گردن (‌76/22 درصد) .

آسیبهای اندام فوقانی بیشترین میزان شیوع را در تحقیق حاضر داشته‌اند زیرا بیشتر معلولان برای جابه‌جایی و حركت، متكی به اندام فوقانی می‌باشند و اغلب كارهای روزمره و نیز بیشتر فعالیتهای ورزشی را با این اندام انجام می‌دهند ، این مساله از مهمترین دلایل بروز آسیب دیدگی است. همچنین مفاصل و عضلات لیگامانهایی كه در این اندام وجود دارند، نسبت به دیگر اندام‌ها ساختار ضعیف‌تری دارند.

بررسی آسیبهای ورزشی درمعلولین 2

در افرادی كه معلولیت آنها غیر مادرزادی می‌باشد، بعد از معلولیت به یكباره فشار روی این اندام افزایش می‌یابد. در نتیجه این افراد ، در بدو امر با آسیبهای متعدد مواجه می‌شوند كه این روند تقریبا در ادامه زندگی ادامه پیدا می‌كند. برای جلوگیری از این آسیبها می‌توان بعد از بروز معلولیت ابتدا با تمرینات ورزشی مناسب آمادگی لازم را جهت تحمل این افزایش فشار در این اندام به وجود آورد.

آسیبهای اندام تحتانی دومین میزان شیوع را در تحقیق حاضر داشته‌اند كه احتمالا به علت ساختار قوی بیشتر این اندام است و اینكه در فعالیتهای روزانه ورزشی معلولان این اندام كمتر از اندام فوقانی استفاده می‌شود. آسیبهای رایج آن بیشتر شامل آسیبهای پوستی و آسیبهای ناشی از برخورد با ویلچر حریف می‌باشد و در معلولان ضایعه نخاعی، به علت عدم وجود حس، زخمها و تاولهای ناشی از معلولیت نیز در این اندام به وجود می‌آیند. برای جلوگیری از این اتفاق باید لباس، بستر و نشیمنگاه معلولین ویلچری از مواد و وسایلی ساخته شوند كه از نظر بهداشتی و كارآیی برای جلوگیری از بروز زخمها و تاولها مناسب باشند.

آسیبهای سر ، تنه و گردن سومین میزان شیوع را در تحقیق حاضر داشته‌اند زیرا در بیشتر ورزشهای خاص معلولان، تماس فیزیكی مستقیم با حریف وجود ندارد و نیز این اندام در فعالیتهای روزانه ورزشی معلولین كمترین میزان استفاد را دارد لذا از آسیب دیدگی مصون‌تر است. از نظر ساختاری نیز دارای ساختمانی قوی‌تر و مستحكم‌تر است كه این خود از بروز آسیب دیدگی جلوگیری می‌كند.

بررسی آسیبهای ورزشی درمعلولین 2

در بررسی رابطه بین آسیبهای ورزشی و سابقه ورزشی تنها بین آسیبهای مفصلی و سابقه ورزشی رابطه مشاهده شد كه به دلیل استفاده فرسایشی از مفصلی خاص است. این مساله خود باعث بروز آسیب در این مفصلها می‌شود و چون آسیبهای مفصلی برای بهبود به زمان استراحت نسبتا زیادی نیاز دارند و ورزشكاران این فرصت را به مفاصل خود نمی‌دهند، آسیب به صورت مزمن باقی می‌ماند در نتیجه هر چه سابقه فرد بیشتر باشد، احتمال آسیب دیدگی او افزایش خواهد یافت.

نتایج تحقیق حاضر كه از جمله تحقیقات اندك درباره آسیبهای ورزشی معلولان است، علاوه بر نمایش آماری شیوع نگران كننده آسیبها در ورزشكاران معلول رده ملی، به ارتباط میان سابقه ورزشی، مدت معلولیت، رشته ورزشی، نوع معلولیت و موضع معلولیت آزمودنی‌ها پرداخته و بر كنترل و حذف عوامل بروز آسیبها و تامین سلامتی تاكید کرده است.

منبع: ایسنا

محققین : حسن دانشمندی، یحیی سخنگوی وابوالفضل قهقایی