چگونه بد بنویسیم ؟!
قسمت اول این نوشته را مطالعه بفرمایید
18- کلمه‌‌های فارسی را با نشانه‌های عربی جمع ببندید و از عبارت‌های متکلّفانه عربی غافل نشوید.
19- به غلط و درستی کلمات و جمله‌ها کار نداشته باشید. درست و صحیح نوشتن برای کودکانی است که املا می‌نویسند نه بدنویسان محترم.
20- اگر در نوشتارتان، اصطلاحات تخصصی آوردید، آنها را بدیهی و روشن بدانید و برای خواننده توضیح ندهید. اصولا توضیح و تکرار فقط برای مطالب آسان است. از کنار مطالب سخت و پیچیده سریع بگذرید.
21- در ساختن جمله، از کلماتی استفاده کنید که هیچ‌گونه تناسب معنایی یا لفظی یا هم‌خوانی با هم نداشته باشند. مثلا بنویسید: «ریشه‌های خداپرستی از فطرت آدمی سرچشمه می‌گیرد.» اینکه ریشه‌ها در سرچشمه چه می‌کنند، مشکل خواننده است!
22- مرور کردن نوشته کاری بیهوده است و هر گونه اصطلاحی بعد از نوشتن، نوشته شما را خوشخوان می‌کند. دور باد از ساحت شما!
23- نوشته را هرگز نه ویرایش کنید و نه به دست ویراستار بدهید؛ چون بهترین کلمات و جملات، همان‌هایی هستند که اولین بار به ذهن شما می‌آیند. به هیچ ویراستاری هم اجازه ندهید که یک کلمه از نوشته شما را حذف یا اصلاح کند؛ زیرا ویراستاران همه زحمت‌های شما را در بدنویسی بر باد می‌دهند.
24- سعی نکنید نوشته را پاکنویس و تمیز تحویل دهید؛ هر چقدر مقاله لکه‌های سیاه و خط خوردگی بیشتر داشته باشد، اصول بدنویسی را بیشتر رعایت کرده‌اید.
25- تا می‌توانید نسبت به دیگران و نوشته‌هایشان، اظهار نظرهای شخصی و به دور از انصاف نمایید.
26- هرگز در انتخاب موضوع، تیتر، و فصل‌بندی نوشته، با دیگران مشورت نکنید.
27- از کلمات زائد و بی‌نقش فراوان استفاده کنید؛ حشو نویسی و بدنویسی با هم برادرند و نباید آنها را از هم جدا کرد.
28- در عرصه بدنویسی، مخاطبان یا دشمن‌اند یا مرید. شما نیز این‌چنین فرض کنید و از سرآغاز سخن شمشیر را از رو ببندید تا همگان حساب کار خود را بدانند.
29- تا می‌توانید یک عبارت کوتاه و روشن را آنقدر توضیح دهید تا خواننده مطمئن شود که خنگ است.
30- چرا آنچه را که می‌توانید در 10سطر بگویید در نیم سطر بگویید؟ بگذارید خوانندگان بدانند که شما بسیار می‌دانید (مسئله حق‌التألیف فراموش نشود).
31- اگر غفلت کردید و جملات کوتاه نوشتید، با به هم ریختن ساختمان صرفی و نحوی جمله، این نقص را جبران کنید.
32- اگر درباره موضوع یا مطلبی، اطلاعات کافی ندارید، مبادا به خواننده خود بگویید من در این موضوع صلاحیت اظهار نظر ندارم. بهتر است از عباراتی مانند «در این مقال نمی‌گنجد» یا «در مجالی دیگر بدان خواهیم پرداخت» یا «در جای خود ثابت شده است» استفاده کنید.
33- آنان که خوب و آسان می‌نویسند، متهم به بی‌سوادی می‌شوند؛ زیرا وقتی خواننده همه حرف‌های شما را به یک‌بار خواندن فهمید، گمان می‌کند که شما مطلب مهمی نگفته‌اید؛ اما اگر نفهمید، گمان می‌کند که حرف‌های شما خیلی مهم و سنگین و عالمانه است.
34- بدنویس باشید تا کامروا گردید!
انجمن قلم حوزه
