ایستگاه اول: زمان رفته

در دنیا مکانهای مختلفی وجود دارد که از نظر قداست و اهمیت با هم متفاوت هستند. مثلا در کشور عزیز ما ایران، حرم مطهر حضرت رضا علیه السلام مکانی است که سالانه میلیونها زائر مشتاق را پذیراست و همه آن ها دوری و سختی راه را با جان و دل پذیرا می گردند تا لحظاتی در کنار مرقد منور ایشان حضور یابند.

در طول سال هم زمانهای مختلف و متفاوتی وجود دارد. مثلا در طول هفته برای شب و روز جمعه خصوصیات ممتازی نسبت به روزهای دیگر هفته بیان شده است. اگرچه همه روزها، روز خداست ولی خود خداوند متعال برای شب و روز جمعه خصوصیت و ویژگیهای متفاوتی قرار داده است. زمان همانند ابری است که به سرعت از جلوی چشم ما در آسمان ناپدید می شود. اگر از فرصتهای طلایی که در زندگی به دستت می رسد استفاده صحیح نکردی، آن زمان و فرصت از دست رفته قابلیت بازگشت و جبران ندارد.

با این مقدمه کوتاه نظری به این روایت امام کاظم علیه السلام توجه کنیم.

«کسی که روز اول دهه ذی الحجه را روزه بگیرد، خدا برای او روزه هشتاد ماه را خواهد نوشت و اگر نه روز این دهه را روزه بگیرد، خدا برای او روزه یک عمر را خواهد نوشت»

اما یک نکته مهم:

گرسنگی کشیدن تنها هدف روزه گرفتن نیست. روزه و تحمل اختیاری گرسنگی یک تمرین هست. تمرین افزایش صبر و استقامت و بردباری تا در میدان زندگی و در مقابل مشکلات و سختیها و خواهشهای نامشروع نفسانی بتوانیم با اراده و اختیار ایستادگی کنیم.