الهی ...

الهى ! مست تو را حد نیست ولى دیوانه‏ات سنگ بسیار خورد، " حسن " مست و دیوانه تست.

الهى ! ذوق مناجات كجا و شوق كرامات كجا.

الهى ! علمم موجب ازدیاد جهلم شد یا علم محض یا نور مطلق بر جهلم بیفزا.

الهى ! اثر و صنع توام ، چگونه به خود نبالم.

الهى ! هر چه بیشتر دانستم نادانتر شدم بر نادانیم بیفزا.

الهى ! دل داده معنى را از لفظ چه خبر و شیفته مسمى را از اسم چه اثر.

الهى ! كلمات و كلامت كه اینقدر شیرین و دلنشین‏اند خودت چونى.

الهى ! اگر از من پرسند كیستى چه گویم.

الهى ! هر چه بیشتر فكر مى‏كنم ، دورتر می شوم.

الهى ! گروهى كو كو گویند و " حسن" هو هو.

الهى ! از گفتن " یا " شرم دارم.

الهى ! داغ دل را نه زبان تواند تقریر كند و نه قلم یارد به تحریر رساند " الحمد لله " ، كه دلدار به ناگفته و نانوشته آگاه است.

الهى ! محبت والد به ولد بیش از محبت ولد به والد است كه آن اثر است نه این ، با اینكه اعداد است و علیت و معلولیت نیست پس محبت تو به ما كه علت مطلق مایى تا چه اندازه است، " یُحِبُهُمْ " كجا و " یُحِبوُنَهُمْ " كجا؟!

الهى ! از كودكان چیزها آموختم ، لا جرم كودكى پیش گرفتم.

الهى ! چون است كه چشیده‏ها خاموشند و نچشیده‏ها در خورشند.

الهى ! از شیاطین جن بریدن دشوار نیست ‏با شیاطین انس چه باید كرد.

الهى ! خوشدلم كه از درد می نالم ، كه هر درد را درمانى نهاده‏اى.

" برگرفته از الهی نامه استاد حسن زاده آملی "