هدف شما از دادن کنکور چیست؟

چه پاسخی به این سؤال می دهید؟ آیا به اهمیت این پاسخ آگاهی دارید؟ آیا می دانید انتخاب نوع هدف تا چه حد در مسیر فعالیت تأثیر دارد؟ آیا هدفی كه انتخاب كرده اید، منطقی است؟

قبولی صد درصد

خیلی از دانش آموزانی كه انگیزه های بالا و آمادگی های درسی خوبی دارند، هدف خود را در كنكور قبولی صد درصد قرار می دهند. حتی بسیاری از دانش آموزان دیگر هم می خواهند به هر نحو ممكن قبول شوند حتی اگر شده از یك رشته پایین تر، و دوست دارند بالاخره در پایان كار مهر قبولی بر پیشانی آنها هم بخورد. اگر ناراحت نمی شوید باید بگوییم كه چنین هدفی، هدف منطقی محسوب نمی شود. این، از جمله اهدافی است كه ایجاد اضطراب می كند. شما در حین فعالیت و تا قبل از كنكور فشار روانی زیادی را باید تحمل كنید كه نتیجه آن اضطراب غیرقابل كنترل است. علاوه بر آن اگر هدف را موفقیت حتمی قرار دهید و به آن نرسید، لطمه زیادی می خورید. اگر هدف تلاشهای خود را موفقیت حتمی قرار دهید باید استرس و اضطراب ناشی از آن را هم بپذیرید.

دلیل حضور

علت حضور شما در میدان كنكور چیست؟ بارها به این موضوع به اشكال مختلف اشاره كرده ایم، چرا كه مسأله ای فوق العاده مهم است. آیا با پای خودتان وارد این عرصه شده اید یا دیگران شما را به میدان هل داده اند و مواظب تان هستند كه از میدان فرار نكنید! اگر در این مورد شك دارید، خود را با یك ملاك می توانید ارزیابی كنید. چقدر برای كنكور سرمایه گذاری عملی كرده اید؟ به عبارت دیگر هدف و انگیزه شما چقدر با تلاشهایتان تطابق دارد؟ آیا به اندازه حرفهایتان جدی هستید؟ اگر احساس كردید حضور شما در كنكور بیش از آن كه برای خودتان مهم باشد، برای دیگران مهم است و یا صرفا به این دلیل در كنكور حضور دارید كه دیگران هم این كار را می كنند، همین امروز رویه خود را تغییر دهید. هیچ عاملی اعم از جو زندگی، انتظار اطرافیان، تبلیغات و سایر شرایط نباید شما را به این مسیر كشانده باشد. باید خودتان آگاهانه قدم به میدان كنكور بگذارید. كنكور می تواند فرصتی برای محك زدن خودتان در زندگی باشد و این كه چقدر برای اهدافتان ارزش قائلید و سرمایه گذاری عملی می كنید.

رضایت به حداقل

بعضی ها چون حوصله تلاش ندارند، هم در فعالیت و هم در نتیجه به حداقل رضایت می دهند. اینان بیشتر به دنبال شانس و اقبال هستند و این كه بالاخره شاید دری به تخته بخورد و یك جوری قبول شوند. متأسفانه این دسته همیشه دنبال راههای در رو هستند. مثلا این كه چگونه پاسخنامه كنكور را علامت بزنند تا حداقل نتیجه را بگیرند، برای آنان سوژه ای جالب محسوب می شود. آنها حتی درصدی هم برای احتمال اشتباه در كامپیوترهای علامت خوان در نظر می گیرند! آنها همچنین از دبیران و مدرسینی كه فقط كلیدها و كلیشه ها را برای علامت زدن گزینه ها آموزش دهند، استقبال می كنند. در شرایط فعلی كنكور و فضای رقابتی شدید، كسانی كه به حداقل ها رضایت می دهند نباید منتظر كسب نتیجه باشند به خصوص این كه آنها در ارزیابی موقعیت و توانایی های خود هم دچار اشتباه می شوند. شنیده اید دانش آموزی كه فكر می كند در امتحان نمره ?? می گیرد، معمولا كمتر از پیش بینی خود به دست می آورد. حضور باری به هر جهت در كنكور و كسب نتیجه را به شانس و عوامل دیگر واگذار كردن در شرایط رقابتی كنكور، ساده اندیشی و انكار واقعیت است.

ابهام در هدف

سعی كنید هیچ گاه در اهداف خود دچار سردرگمی و ابهام نشوید.میدان كنكور را به عنوان نمونه ای از عرصه های زندگی تصور كنید. انسان جدی در همه كارهایش جدی است، اما انسان ابهام گرا، افت و خیز زیادی دارد. برای یك بار هم كه شده، خود را در معرض آزمون قرار دهید و ببینید در كاری كه برایتان مهم است، چقدر جدی هستید. روشنی و ارزشمندی هدف، مستلزم جدی بودن است. اگر در اهداف و انگیزه هایتان دچار شك و ابهام می شوید، به احتمال زیاد اهداف تان بیش از آن كه درونی باشند، به عوامل بیرونی بستگی دارند. هیچ گاه به خودتان اجازه ندهید با اهداف مبهم حركت كنید. اهداف روشن چراغ راه هستند.

منطقی ترین هدف

بعد از همه نكات عنوان شده، چه چیزی باید هدف قرار گیرد، بهترین و منطقی ترین هدف چیست؟ آیا می توان هدفی انتخاب كرد كه كمتر اضطراب زا باشد؟ توصیه می كنیم هدف را حداكثر استفاده از توانایی های خودتان قرار دهید. اگر هدف، حداكثر استفاده از توانایی ها و قابلیت ها باشد، هم تلاش و هم شكست و پیروزی معنای دیگری پیدا می كند. كسی كه به جای فرار از واقعیت ها و ارتباط دادن دلایل شكست و پیروزی به عوامل بیرونی، بر توانایی های خود تمركز می كند، در واقع انتظاراتش را از خودش بالا می برد و سعی می كند بیشتر كوشش نماید.

فرض كنید همین امروز كنكور تمام شده و شما بعد از امتحان، منتظر اعلام نتایج هستید، معمولا در چنین شرایطی، انسان فرصتی پیدا می كند تا نگاهی به پشت سر بیندازد و ببیند چه كرده است و چه اتفاقاتی افتاده است. فرض كنید امروز همان روز است و شما به جای آن كه در چنان روزی این كار را انجام دهید، همین الان نگاهی به گذشته و حال خود بیندازید. همان سؤالی را كه قبلا هم از شما كرده ایم از خودتان بكنید: چقدر از توانایی های خود استفاده كرده اید؟ گذشته را نمی توان عوض كرد، ولی شما هنوز فرصت دارید! اگر هدف را حداكثر استفاده از توانایی های خودتان قرار دهید، شما در واقع وارد میدانی نمی شوید كه حریف مقابل خودتان هستید. به جای ایراد گرفتن به در و دیوار، اول سعی می كنید تكلیف تان را با خودتان روشن كنید. به جای آن كه بعد از كنكور تأسف بخورید كه چرا همه تلاشتان را نكرده اید، هم اینك كمربندها را سفت تر ببندید و به جای سپردن احتمال موفقیت به حوادث و شانس، منطقی و واقع بینانه حركت كنید. چنین هدفی به شما كمك می كند اضطراب را با تلاش كنترل نمایید، یعنی بپذیرید كه اگر بیشتر فعالیت كنید، از خودتان راضی تر خواهید بود و این، یعنی كاهش اضطراب، در هر حال یاد آوری می كنیم كه نوع هدف در همه ابعاد فعالیت و تلاش شما تأثیر می گذارد.

روزنامه همشهری