آب زمزم، جام طاعت
آب زمزم آبى است كه به بركت دودمان ابراهیم خلیل جوشید و هنوز هم بعد از چند هزار سال مى‌جوشد، با آن كه مكه معظمه، سرزمین برف و باران فراوان نیست. گر چه چاهها و قنات‌هاى دیگرى افزوده شده، لیكن آب زمزم بعد از چند هزار سال همچنان مى‌جوشد و شایسته است كه زائر خانه خدا بعد از طواف و نماز طواف مُشرِف بر زمزم شود و مقدارى از آب آن را بنوشد.
مستحب است انسان بعد از طواف و نماز آن، كنار چاه زمزم برود و مقدارى از آب آن بنوشد، مقدارى هم بر سر و روى خود بریزد و به آن تبرّك جوید.(1)
امام سجاد (علیه السلام) از شبلى پرسید: «آیا اشراف بر آب زمزم پیدا كردى و مقدارى از آب زمزم نوشیدى؟ در هنگام اِشراف و نوشیدن و هنگامى كه بالاى آن چاه آمدى به این قصد بودى كه خدایا هر چه طاعت تو است پذیرفتم و هر چه معصیت است ترك كردم؟
شبلى جواب داد: نه.
حضرت فرمود: پس تو اشراف پیدا نكرده‌اى.
رسول خدا (صلى الله علیه و آله و سلّم) زمانى كه در مكّه بودند، شخصاً از آب زمزم استفاده مى‌كردند و وقتى هم كه در مدینه حضور داشتند زائرانى كه از مكه برمى‌گشتند، آب زمزم را براى آن حضرت هدیه مى‌آوردند و وجود مبارك رسول خدا آن را به عنوان هدیه قبول مى‌كردند.(2)
امام سجاد (علیه السلام) از شبلى پرسید: «آیا اشراف بر آب زمزم پیدا كردى و مقدارى از آب زمزم نوشیدى؟ در هنگام اِشراف و نوشیدن و هنگامى كه بالاى آن چاه آمدى به این قصد بودى كه خدایا هر چه طاعت تو است پذیرفتم و هر چه معصیت است ترك كردم؟
شبلى جواب داد: نه.
حضرت فرمود: پس تو اشراف پیدا نكرده‌اى.
زائر بیت الله كه به اسرار حجّ آگاه است وقتى آب زمزم را بر سر و سینه یا در كام خود مى‌ریزد، درك مى‌كند كه «خدایا! من جام طاعت نوشیدم و جام معصیت را ترك كردم.»
پی‌نوشت‌ها:
1ـ شهید اول، لمعه، كتاب الحج، القول فى السعى و التقصیر.
2ـ وسائل الشیعه، ج9، ص 512 ـ 480/ وافى، ج12، ص79 .
منبع:
برگرفته از كتاب عرفان حج،آیة‌الله جوادی آملی .
