رنگ عشق

دیشب ساعت ها به آسمان نگاه می کردم و در افکار خود غوطه ور بودم، می دانید به چه فکر می کردم ؟

به اینکه عشق چه رنگیه؟! واقعا عشق چه رنگیه؟

هزاران سوال به ذهنم رسید:

شاید عشق به رنگ نیلی باشد که تجلی عظمت و نیلی آسمان است، شاید به رنگ طلایی باشد که تجلی گرما و طلایی خورشید است، شاید به رنگ نقره ای باشد که تجلی نور و نقره ای ماه و ستاره در آسمان شب است، شاید به رنگ قرمز باشد که تجلی حرارت قلب تپنده و قرمز تمامی موجودات زنده است، شاید به رنگ سبز باشد که تجلی روح حیات و سبز زندگی در پهنه گیتی است، شاید به رنگ آبی باشد که تجلی شور و موج و آبی اقیانوس ها و دریاهاست، شاید به رنگ صورتی باشد که تجلی لطافت و صورتی برگ گل محمدی است، شاید به رنگ بنفش باشد که تجلی زیبایی و بنفشی گل بنفشه است، شاید به رنگ سفید باشد که تجلی پاکی و سفیدی برف زمستانی است، شاید به رنگ یاسی باشد که تجلی عطر خوش و یاسی گل یاس است، شاید به رنگ مشکی باشد که تجلی آرامش و مشکی شبانگاهان است، شاید بی رنگ باشد که تجلی قطرات زلال و بی رنگ باران است و شاید... و هزاران شاید و رنگ دیگر.

اما هر چه فکر می کنم می بینم عشق به هر رنگی که باشد تجلی وجود خدا و قدرت رب بی همتاست و به پروردگار یکتا ختم می شود.

پس شاید رنگ عشق ، رنگ خدا باشد.

زیباست که عاشق باشیم و به هر آنچه که خالق یکتا با تمام زیباییهایش آفریده  در جهت بندگی و عبادت او عشق بورزیم و رنگ و جلوه زیبای عشق را به اشتباه با رنگ و لعاب های ظاهری و مجازی شیطانی تباه نکنیم.

ر- پایدار

جهت خرید کتابهای ادبی اینجا کلیک کنید.

فروشگاه اینترنتی تبیان