تبیان، دستیار زندگی
بهشتى كه آدم در آن مسكن گزید، بهشتِ موعود در قیامت نبوده است ، زیرا: اولاً آن بهشت براى پاداش است و آدم هنوز كار نیكى انجام نداده بود كه استحقاق پاداش داشته باشد. و ثانیاً كسى كه به بهشت موعود وارد شود، دیگر از آن خارج نمى گردد. و ثالثاً در بهشتِ
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

از این آیه می آموزیم

(5)

قرآن

وَقُلْنَا یَََّادَمُ اسْكُنْ اءَنتَ وَزَوْجُكَ الْجَنَّةَ وَكُلاَ مِنْهَا رَغَداً حَیْثُ شِئْتَُما وَلاَ تَقْرَبَا هَذِهِ الشَّجَرَة فَتَكُونَا مِنَ الظّاَ لِمِینَ(بقره، 35)

و گفتیم اى آدم ، تو با همسرت در این باغ سكونت كن و از میوه هاى فراوان و گواراى آن هر چه مى خواهید، بخورید ولى به این گیاه نزدیك نشوید كه از ستمگران خواهید شد.

خداوند كه بشر را از خاكِ زمین ، و براى خلافت در زمین ، آفریده بود، براى آنكه اسباب زندگى او را در زمین فراهم سازد،ابتدا همسرى از جنس خودش براى او آفرید، تا هم انیس و مونس او باشد، و هم مایه دوام و بقاىِ نسل او. سپس براى آن دو، باغى بهشت گونه در زمین آماده ساخت كه هم مسكن آنان باشد و هم منبع غذا و خوراك آنان .

با این كار، خداوند نعمت را بر آدم تمام كرد و همسر و مسكن و غذاى او را تأمین نمود، تا اسباب رفاه و آسایش آنان در زمین فراهم گردد و راه بهره گیرى از زمین و مواهب گسترده آن را به تجربه بیاموزند.

امّا خداوند آنان را از خوردن گیاهى خاص ، نهى فرمود، زیرا خوردن از آن گیاه ، موجب ستم به جان و نفس آنان مى گردید و خروج آنان از بهشت را بدنبال مى داشت .

از آنچه گفتیم روشن گردید، بهشتى كه آدم در آن مسكن گزید، بهشتِ موعود در قیامت نبوده است ، زیرا:

اولاً آن بهشت براى پاداش است و آدم هنوز كار نیكى انجام نداده بود كه استحقاق پاداش داشته باشد.

و ثانیاً كسى كه به بهشت موعود وارد شود، دیگر از آن خارج نمى گردد.

و ثالثاً در بهشتِ موعود، گیاه ممنوع وجود ندارد كه خداوند از خوردن آن ، نهى كند بلكه همه چیز مباح و حلال است .

علاوه بر آنكه ، خداوند به باغ هاى سرسبز دنیا نیز "جَنَّت "اطلاق كرده و این كلمه اختصاص به بهشتِ قیامت ندارد، چنانكه در آیه 17سوره قلم مى فرماید: "اِنّا بَلَوْناهُمْ كَما بَلَوْنا اَصْحابَ الْجَنَّة " "اى پیامبر ما ثروت اندوزانِ متكبر و مشرك را، همانند آن صاحبان باغ مورد آزمایش و ابتلا قرار مى دهیم "

از این آیه مى آموزیم كه :

1 همسر، مسكن و غذا، نعمت هایى است كه خداوند براى رفاه و آسایش بشر در زمین به او عنایت كرده است .

2 قبل از ممنوع كردن چیزى ، باید ابتدا راه هاى صحیح برطرف كردن آن نیاز را باز نمود. بشر نیاز به غذا دارد، لذا خداوند ابتدا خوردنى هاى مجاز را در اختیار آدم و همسرش ‍ قرار مى دهد، آنگاه آنان را از خوردنِ گیاهى خاص منع مى كند.

3 گناه به قدرى خطرناك است كه حتى نباید نزدیك آن گردید، چه رسد به آنكه انسان مرتكب آن شود. لذا خداوند بجاى آنكه بفرماید: "لاتَأكُلا""از این گیاه نخورید"، فرمود: "لاتَقْرَبا" "به این گیاه نزدیك نشوید".

4 انجام آنچه را خداوند نهى فرموده ، ضررش به خود انسان مى رسد نه به خدا. تخلّف از دستوراتِ الهى ، ظلم به خویشتن است و انسان را از نعمت هاى الهى محروم مى سازد.

5 انسان در خوردن ، نباید همچون حیوانات تسلیم شكم باشد، كه هر چه را میل داشت بخورد، بلكه باید مطیع خدا باشد كه هر چه را او برایش صلاح دیده ، بخورد و آنچه را ممنوع كرده ، رها سازد

برگرفته از: تفسیر قرآن براى جوانان، جلد اول، متوسّل، محمود