گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب *** گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غـــریب
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : شنبه 1387/09/02
تفألی بر حافظ
گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غـــریب |
گفتمش نگذر زمانی گـــــــــفت معذورم بدار خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غــــــریب |
خفته بر ســـنجاب شاهی نازنینی را چه غم گز ز خار و خاره سازد بستر و بالین غــــــریب |
ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناســت خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب |
می نماید عکس می در رنگ روی مه و دشت همچو برگ ارغوان بر صفحهء نسرین غــریب |
بس غـریب افتاده است آن مور خط گرد درخت گرچه نبود در نگارستان خط مشکین غـــریب |
گفتم ای شام غریبان طره شــــــــــبرنگ تو در سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غـــریب |
گـــــــــــــفت حافظ، آشنایان در مقام حیرتند دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غـــریب |
ای شـــــــــاهد قدسی که کشد بند نقاهت وی مرغ بهشتــــــــــــی که دهـد دانه و آبت |
خوابم بشد از دیده درین فکر جگرســــــــــوز کاغوش که شد منزل آسایش و خوابــــــــت |
درویش نمـی پرسی و ترسم که نباشـــــــد اندیشـــــــــه آمـرزش و پروای ثوابــــــــــت |
راه دل عشـــــــــــــــاق زد آن چشم خمارین پیداست ازین شیوه که مست است شرابت |
تیری که زدی بر دلــــــــــم از غمزه خطا رفت تا باز چه اندیشـــــــه کند رأی صــــــــــوابت |
هــــــــر ناله و فریاد که کردم نشــــــــــنیدی پیداســــــت نگارا که بلند اســــــــت جنابت |
دور اســــــــــت سرآب ازین بادیه هشـــــدار تا غــــــــــــــــول بیابان نفریبد به ســــرابت |
تا در ره پیــــــــــــــری به چه آیین روی ای دل باری به غلط صــــــــــــرف شد ایَام شبـابت |
ای قصـــــــــــــــر دل افروز که منزلگه اُنسی یا رب مکـــــــــــــناد آفت ایَام خـــــــــــرابت |
حافـــــــظ نه غلامی است که از خواجه گریزد لطفی کن و بازآ که خــــــرابم ز عـــــــــتابت |
جهت خرید کتاب دیوان حافظ اینجا کلیک کنید.
جهت خرید کتابهای ادبی اینجا کیک کنید.