تفألی بر حافظ

گفتم ای سلطان خوبان رحم کن بر این غریب گفت در دنبال دل ره گم کند مسکین غـــریب

گفتمش نگذر زمانی گـــــــــفت معذورم بدار خانه پروردی چه تاب آرد غم چندین غــــــریب

خفته بر ســـنجاب شاهی نازنینی را چه غم گز ز خار و خاره سازد بستر و بالین غــــــریب

ای که در زنجیر زلفت جای چندین آشناســت خوش فتاد آن خال مشکین بر رخ رنگین غریب

می نماید عکس می در رنگ روی مه و دشت همچو برگ ارغوان بر صفحهء نسرین غــریب

بس غـریب افتاده است آن مور خط گرد درخت گرچه نبود در نگارستان خط مشکین غـــریب

گفتم ای شام غریبان طره شــــــــــبرنگ تو در سحرگاهان حذر کن چون بنالد این غـــریب

گـــــــــــــفت حافظ، آشنایان در مقام حیرتند دور نبود گر نشیند خسته و مسکین غـــریب

ای شـــــــــاهد قدسی که کشد بند نقاهت وی مرغ بهشتــــــــــــی که دهـد دانه و آبت

خوابم بشد از دیده درین فکر جگرســــــــــوز کاغوش که شد منزل آسایش و خوابــــــــت

درویش نمـی پرسی و ترسم که نباشـــــــد اندیشـــــــــه آمـرزش و پروای ثوابــــــــــت

راه دل عشـــــــــــــــاق زد آن چشم خمارین پیداست ازین شیوه که مست است شرابت

تیری که زدی بر دلــــــــــم از غمزه خطا رفت تا باز چه اندیشـــــــه کند رأی صــــــــــوابت

هــــــــر ناله و فریاد که کردم نشــــــــــنیدی پیداســــــت نگارا که بلند اســــــــت جنابت

دور اســــــــــت سرآب ازین بادیه هشـــــدار تا غــــــــــــــــول بیابان نفریبد به ســــرابت

تا در ره پیــــــــــــــری به چه آیین روی ای دل باری به غلط صــــــــــــرف شد ایَام شبـابت

ای قصـــــــــــــــر دل افروز که منزلگه اُنسی یا رب مکـــــــــــــناد آفت ایَام خـــــــــــرابت

حافـــــــظ نه غلامی است که از خواجه گریزد لطفی کن و بازآ که خــــــرابم ز عـــــــــتابت

جهت خرید کتاب دیوان حافظ اینجا کلیک کنید.

جهت خرید کتابهای ادبی اینجا کیک کنید.

فروشگاه اینترنتی تبیان