چرا برخی از كودكان نمی خواهند به مدرسه بروند؟
چرا برخی از كودكان نمی خواهند به مدرسه بروند؟
معمولاً مدرسه رفتن برای كودكان، یك رویداد هیجان انگیز و لذت بخش است. اما بعضی از بچه ها، از مدرسه رفتن می ترسند. وقتی بچه ها می خواهند در خانه بمانند و مدرسه نروند، برای این كارشان بهانه می آورند، مانند احساس ناخوشی و یا شكایتهای جسمی بی اهمیت (سردرد و شكم درد یا درد قلبی)و پدر و مادرها نگران می شوند. بیشتر بچه هایی كه در سنین ۵ تا ۷ سال و یا ۱۱ تا ۱۴ سالگی هستند، این حالتها را دارند. یعنی بچه هایی كه وارد دبستان و یا راهنمایی می شوند. این كودكان از اینكه امنیتشان با ترك خانه و والدین به خطر بیفتد، نگرانند. پدر و مادرها نمی توانند خود را با این ترس بچه ها و اینكه فرزندانشان به مدرسه نروند، سازگار كنند و این حالت برای آنها دردسرهای زیادی را ایجاد می كند، ولی این حالتها به راحتی و با كمك حرفه ای پزشكان قابل درمان است.چه وقت این حالتها پیش می آید؟
معمولاً وقتی بچه ها مدتی در خانه هستند، مانند تعطیلات آخر هفته، تعطیلات تابستانی و یا دوره نقاهت بیماری كه به پدر و مادرها نزدیكترند و ارتباط بیشتری با آنها دارند و یا به دنبال از دست دادن عزیزی و یا انتقال از مدرسه و یا خانه این حالتها پیش می آید. كودك از سردرد، گلودرد و یا شكم درد شكایت می كند و درست زمانی كه می خواهد به مدرسه برود، به محض اینكه پدر و مادر به بچه می گویند كه به مدرسه نرود و بچه در خانه می ماند، ناخوشی از بین می رود و فردا صبح قبل از رفتن به مدرسه، دوباره بچه ناخوش می شود. بعضی بچه ها فقط نمی خواهند كه خانه را ترك كنند و اظهار ناخوشی نمی كنند. این بچه ها حالتهای دیگری نیز دارند، مانند:
۱- احساس ناامنی در یك اتاق، به تنهایی.
۲- نگرانی بیش از حد در باره آسیبهایی كه به خود یا به پدر و مادرشان برسد.
۳- داشتن مشكل در به خواب رفتن.
۴- كابوس دیدن.
۵- ترس بیش از حد و بی مورد از جانوران، غول، دیو و چیزهای مشابه و یا خودساخته.
۶- ترس از تاریكی.
۷- اضطراب شدید از رفتن به مدرسه.
چنین ترسهایی در كودكانی كه اختلالات اضطرابی جدایی دارند،نیز دیده می شود.
اثرات بالقوه درازمدت مانند (اختلالات اضطرابی بزرگسالان)، برای كودكی كه دائماً می ترسد و از مراقبت پزشكی برخوردار نیست، زنگ خطری جدی است و آسیبهای جبران ناپذیری به كودك می زند. وقتی كودك از مدرسه و دوستانش برای مدت طولانی جدا می شود، مشكلات آموزشی و اجتماعی جدی پیدا می كند. كودك و والدین می توانند از یك روانپزشك كودكان بهره گیرند تا به آنها كمك كند و سریعاً كودك را به مدرسه و دیگر فعالیتهای مهم و روزمره اش بازگرداند. ترس مربوط به ماندن در مدرسه نیست، بلكه از ترك خانه به عنوان یك محیط امن ناشی می شود. در نتیجه اگر بچه به مدرسه برود و مدتی در آنجا بماند، آرام می شود. در كودكان بزرگتر و یا نوجوانان، نرفتن به مدرسه نشان از مشكل جدی تری دارد و به درمان بیشتری نیاز دارد.
منبع
دكتر ریاض غیرتمند
روزنامه همشهری
