دل شکسته ام مال تو

آل عمران / 77

بعضی از آیه‌ها حسابی مرا به فکر فرو می‌برد. مثلاً آیه‌هایی که در آن صحبت از داد و ستد و خرید و فروش است؛ خرید و فروش چیزهایی که ظاهراً خریدنی و فروختنی نیستند؛ مثل جان و مال، مثل سوگند، مثل آیات خدا و هدایت و گمراهی. مثلاً خدایا! تو می‌گویی جان و مال مؤمنان را می‌خری و در عوض به آنها بهشت را می‌دهی.

احساس می‌کنم همه زندگی یک جور معامله است و همه آدم‌ها، بدون اینکه حواسشان باشد، در حال تجارتند.

شاید آدم‌های خوشبخت- بهشتی‌ها- همان‌هایی هستند که چیزهای قیمتی را ارزان نمی‌فروشند و آدم‌های بدبخت. چیزهای با ارزش را مفت و مجانی از دست می‌دهند. بعضی‌ها خانه و زمین می‌فروشند؛ بعضی‌ها هم روح و قلب می‌فروشند و بعضی‌ها هم آبرو و انسانیت. همیشه هم موقع خرید و فروش شیطان از راه می‌رسد؛ چون دلال سابقه‌داری است. می‌آید تا همه چیز آدم‌ها را به ارزان‌ترین قیمت از آنها بخرد. او همیشه سر آدم‌ها کلاه می‌گذارد.

اما آنهایی که با تو دوستند، هیچ‌وقت گولش را نمی‌خورند. آنها فقط با تو معامله می‌کنند؛ چون تو بهترین خریداری. معامله با تو یک سود درست و حسابی است. این حرفی است که خودت یادم داده‌ای.

حقیقش خدا، من چیز قابل داری ندارم. فقط یک دل شکسته به دردنخور دارم. آن را هم می‌دهم به تو. فقط فراموش نکن: قلب فروخته شده، پس گرفته نمی‌شود!

به نظر تو، آیا زندگی یک‌جور معامله است؟ آیا تا به حال با خدا معامله کرده‌ای؟ می‌توانی تجربه‌ات را بنویسی؟

راستی، تو به چه قیمتی حاضری قلبت را بفروشی؟