فراموشم نکن تا می توانی
بعد از طلاق دوره ای نامطمئن و بی ثبات برای كودكان است و وظیفه ما می باشد كه امید به آینده را در آنها زنده نگه داریم و به آنها فرصت بدهیم تا اهداف و برنامه هایی برای خود تعیین كنند. در مقاله پشت نقاب کودکی مباحثی را در مورد وضعیت روانی کودکان در حین و پس از طلاق دنبال کردیم و اینک با ما بخوانید...
كودكان و آزادی
فرزندان ما نیز باید مسیر بازسازی را طی نمایند و برای آنكه خودشان باشند، آزادی را تجربه كنند تا از تمام نیازهای ناسالمی كه رفتار فرد را كنترل می كند، بركنار بمانند.
آنها باید آزاد باشند تا در آینده در مورد ازدواج تصمیم بگیرند. به یاد داشته باشیم كه هر كودكی یك انسان منحصر به فرد است. كودكان نیز مانند بزرگسالان انتظار دارند دیگران به آنها احترام بگذارند.
تفاوت نیاز آنها از سن، جنس، زمینه فرهنگی، تعداد فرزندان، خانواده، دوستان، همسایه ها، شرایط تحصیلی، ویژگی های شخصیتی و ماهیت جدایی والدین سرچشمه می گیرد.
كودكان، قوی تر از آن هستند كه شما فكر می كنید و می توانند پا به پای شما مراحل بازسازی را طی كنند. پس به آنها كمك كنید تا با شما همراه شوند!
قبل از هر چیز به او نشان دهید كه دوستش دارید و برای همیشه دوستش خواهید داشت. شما می توانید این كار را به طرق مختلف انجام دهید، مثلا می توانید هر روز با او تلفنی صحبت كنید.
از طرف دیگر كاری كنید كه فرزندتان بتواند به راحتی با شما تماس برقرار كند. كاری كنید كه او احساس نكند شما خیلی دور هستید. البته دیدار او بهترین موقعیت برای مطمئن كردنش از این كه دوستش دارید، می باشد.
چند نكته كلیدى:
1. وقتی در شرایط دشوار تدارك طلاق هستید و در حالی كه طلاق مراحل قانونی خود را می گذراند، همه تلاش خود را به عمل آورید كه فرزندانتان را قبل از سایر موضوعات آماده كنید.
2. در صورت امكان، شما به تنهایی یا به اتفاق همسرتان درباره جدا شدن با فرزند یا فرزندانتان حرف بزنید.
3. به فرزندان خود بگویید و به آنها تضمین بدهید كه جدا شدن از یكدیگر سببی نیست كه فرزندان خود را فراموش كنید. به آنها بگویید كه همچنان پدر و مادر آنها باقی می مانید.
5. به آنها نگویید كه به زودی همه اختلافات حل می شود و آنها دوباره زندگی شاد و آرامی را شروع خواهند كرد.
6. به فرزندان خود توضیح دهید كه هر اتفاقی بیفتد از آنها حمایت لازم به عمل خواهد آمد.
به فرزندان خود بگویید و به آنها تضمین بدهید كه جدا شدن از یكدیگر سببی نیست كه فرزندان خود را فراموش كنید.
پیوند عاطفی
كودك به تماس بدنى با والدین به ویژه با مادر علاقه مند است و این علاقمندى نوعى نیاز عاطفى را در وى نشان مى دهد. به عبارت دیگر تماس بدنى كودك، یك نیاز عاطفى صمیمانه است.
بر این اساس بغل كردن، در آغوش كشیدن، بوسیدن، دست گرفتن و از این قبیل و نیز اجازه دادن به كودك كه به سوى والدین بیاید و آن ها را بغل كند از نمونه هایى است كه مى تواند منجر به پیوند عاطفى و دلبستگى ایمن بین كودك و مادر شود.
تحقیقات نشان داده اند كه هر اندازه دلبستگى ایمن بین كودك و مادر بیشتر شكل بگیرد، رشد عاطفى او بهتر خواهد بود و در مناسبات گوناگون زندگى و در تعامل هاى خود با دیگران موفق تر عمل خواهد كرد. البته این نكته را فراموش نكنیم كه دلبستگى صرفا از تماس بدنى حاصل نمى شود اما این عامل یكى از مهمترین عوامل دلبستگى و پیوند عاطفى است.
نوجوانان و كودكان بزرگتر به راحتى خودرا در آغوش والدین قرار نمى دهند و كمى خجالت مى كشند. لم دادن به کودک در هنگام تماشای تلویزیون، فشردن دست او در موقع صحبت، و یا بازی کردن با موهای او می تواند در ایجاد پیوند عاطفی مفید باشد.
نویسنده: دكتر رضا پورحسین
ماهنامه كودك
مقالات مرتبط
