خسته افتاده زپا امده زانو میزد
مشکلی داشت به آقای خودش رو میزد...
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :
تاریخ : يکشنبه 1387/08/19
هشت شعر برای هشتمین عرش (3)
دو رکعت عشق و یک قطره نماز
جوشش دعا
| كـمـى بـذر گـل گـنـدم بـكاریـم |
| بـراى كـفـتـران سـبـز مـشـهد |
| بـنـوشـیـم آب صـاف مـهربـانى |
| شـبـیـه هـشـتـمین شعر "محمـد"(ص) |
| اگـر چـه گـنبـدش دور است از ما |
| ولـى راه نـگـاهـش باز بـاز است |
| دواى زخـم بـال كـفـتــرانــش |
| دو ركعت عشق و یك قطره نماز است |
| خـداى آرزوهـایـم كـمـــك كـن |
| حـرم را تـوى خـواب خـوش ببینم |
| ضـریـح آشـنـایـش را بـبـوسـم |
| گـل صـحـن نـگـاهـش را بـچینم |
| كـمـك كـن كـفـتـرى بر شانه هایم |
| بـسـازد لانـه اى از مـهـربـانـى |
| كـمـك كـن تـا دعـایـم سـبز باشد |
| بـسـازم یـك ضـریـح آسـمـانـى |
| كـمـك كـن مـثـل مشهد، شهر رؤیا |
| دلـم پـر ازدحـام از نـور بـاشــد |
| پـر از پـرواز كـفـتـرهـاى كوچك |
| سـرم سـبـز و دلـم پـر شور باشد |
| كـمـك كـن ضـامـن آهـوى قـلبم |
| بـه رنـگ یـك دعـا در مـن بجوشد |
| خــداى آرزوهــایــم كـمـك كن |
| كـه یـك كـفـتـر دعـایـم را بنوشد |
نسرین راسخى
ضریح خورشید
| صـحـن حـرم از نـسـیم پر بود |
| از پـرپـر "یـا كـریـم" پـر بود |
| خورشـیـد دوبـاره بـوسه مى زد |
| بـر چـهـره مـهـربـان گـنـبد |
| گـنـبـد پـر از آفـتـاب مـى شد |
| آهـسـته غـم مـن آب مـى شـد |
| رفـتـم طـرف ضـریـح او بـاز |
| تـا پـر شـوم از هـواى پـرواز |
| اطـراف ضـریح گـریـه هـا بود |
| دلـهـاى شـكـسـتـه و دعـا بود |
| از چـشـم هـمـه گلاب می ریخت |
| بـاران رضـا رضـا رضـا بـود |
| دل هـاى هـمـه ز بـارش اشـك |
| مـانـنـد كـبـوتـرى رهـا بـود |
| عـطـر گـل یـاس در دل مــن |
| عـطـر صـلـوات در فضـا بود |
| لب ها همه حرف و درد دل داشـت |
| بـا او كـه غـریـب آشـنـا بود |
| بـا یـك بـغـل آرزو و امـیــد |
| رفـتـم طـرف ضـریـح خورشید |
| رفـتـم طـرف ضـریـح روشن |
| در نـور و فـرشتـه گم شدم من |
سید سعید هاشمى
بارش مهر
| خـسـته، افـتـاده ز پـا، آمده زانو مى زد |
| مـشـكلى داشت به آقاى خودش رو مى زد |
| مى چكید از سر و رویش عرق شرم به خاك |
| مـشـت هـا واشده و پنجه به گیسو مى زد |
| دامـنـى داشـت پر از خاطره تیره و تـلخ |
| دسـت در دامـن آن ضـامـن آهو مى زد |
| هـمنوا با در و دیوار در آن عصمت محض |
| نـالـه یـا عـلـى و ضـجه یاهو مى زد |
| نـم نمك بارشى از مهر به جانش مى ریخت |
| كـفـتـرى بـر سر ذوق آمده قوقو مى زد |
| پـاك مـى شـد دلـش از غصه ناپاكى ها |
| خـادمى داشت در این فاصله جارو مى زد |
| فـرصـتى بود و درنگى و بجا مانده هنوز |
| شـعـله اى شعر كه در آینه سوسو مى زد |
علیرضا كاشى پور محمدى
