امتحان های سخت تو

این روزها مدام به حضرت ابراهیم فکر می‌کنم و به آن همه امتحان‌های سختی که از او گرفتی به اینکه از او خواستی تا خانواده‌اش را توی بیابان رها کند و اینکه خواستی تا خانه‌ای برایت بسازد. به اسماعیل فکر می‌کنم و اینکه چقدر برای حضرت ابراهیم سخت بود که قربانی‌اش کند. چه امتحان‌های سختی. چقدر سخت. امتحان‌هایی که شاید فقط یک پیامبر بتواند از عهده‌اش بر آید. مثل اینکه آدم‌ها هر چقدر به تو نزدیک‌تر باشند، امتحان‌شان هم سخت‌تر است و تو نسبت به دوستان صمیمی‌ات سخت‌گیرتری.

خدایا! تو عجیب‌ترین معلم دنیا هستی. تو درس‌های تازه‌ات را با امتحان‌های تازه یاد می‌دهی و هر چه درسی بزرگ‌تر باشد، امتحانش هم سخت‌تر است. برای همین است که امتحان پیامبرها این همه سخت است.

تو با امتحان‌هایت آدم‌ها را بزرگ می‌کنی. شاید با هر امتحانی یک پله به تو نزدیک‌تر می‌شویم.

خدایا! خوشحالم که تو معلمم هستی و خوشحالم که امتحانم می‌کنی.

زیرا تو قبل و بعد و در حال امتحان مرا رها نمی کنی و یاری ام می کنی.

حالا تو به امتحان‌های حضرت ابراهیم فکر کن. به نظر تو کدام‌یک از امتحان‌های او از همه سخت‌تر بود، چرا؟

راستی فکر می‌کنی اگر تو جای او بودی، نتیجه این امتحان چه می‌شد؟

********************************

مطلب مرتبط

و خدایی که همین نزدیکی است

تو برای همیشه کافی هستی!

با تو سخن می گویم

نامه های خط خطی

تشنه‌ام،خورشید می‌خواهم‌

من هم می‌توانم دوستت باشم؟

با چه نامی تو را بخوانم دوست خوبم؟

برو باهاش حرف بزن بگذار آرومت کنه

لحظه های حضور تو

آنچه در رگهای من می گردد تویی

کاش تو را می دیدم

خدای فوق العاده من

دلیل بودن تو

در حضور ابر و آفتاب و رنگین کمان

دستنوشته هایی از جنس نوجوانی