سلام به‌شما كه مرا در چهل‌وسه سالگی‌ام یاد كردید
محمود دولت‌آبادی، جعفر والی، محمدعلی كشاورز از «سنگلج» گفتند
مراسم چهل‌وسومین سالروز تاسیس تماشاخانه‌ی «سنگلج» با تقدیر از قدیمی‌ترین تماشاگر این تالار برگزار شد.
طی مراسمی كه عصر روز دوشنبه ـ 6آبان ماه ـ در تماشاخانه سنگلج برگزار شد، محمود دولت‌آبادی گفت: حافظه دوستان در به‌یاد آوردن این پرونده‌ی قدیمی نشان می‌دهد كه تئاتر در كشور ما هرگز نخواند مُرد، چون هیچ نیرویی نمی‌تواند آن را بكشد.
او با اظهار تاسف از حضور برخی از بازیگران نام‌آور تئاتر در سریال‌های تلویزیونی متذكر شد: هرچند حضور در برنامه‌های بی‌پایه ملودرام تلویزیونی برای زندگی امروز امری اجتناب‌ناپذیر است، اما هربار كه دوستانم را در یكی از این برنامه‌ها می‌بینم به آنها می‌گویم تو الان باید روی صحنه چه نقش‌ها بازی می‌كردی.
دولت‌آبادی گفت: به عنوان یك انسان باید دست‌ودلم درجایی بلرزد آنچه كه مرا سست می‌كند تئاتر است. اصلی در زندگی انسان ایرانی باید وجود داشته باشد كه همان صبوری و سماجت است و این‌چنین است كه هنوز امیدوارم دوستانم را در اجرای یك نمایش درخشان، پیراسته و دور‌شده از ملودرام‌های كنونی روی این صحنه و دیگر صحنه‌ها ببینم و با اشتیاق فراوان تئاتر تماشا كنم، چون تئاتر چیز دیگری است و بهترین رفاقت‌های ما در تئاتر بود.
به گزارش ایسنا، در بخش دیگری از مراسم جعفر والی دیگر بازیگر قدیمی تئاتر از زبان تالار «سنگلج» نوشته‌ای را خواند كه در آن آمده بود: «سلامی با عشق از تار‌وپود وجودم. سلام به شما كه مرا در چهل‌وسه سالگی‌ام یاد كردید و چون بهاران درپاییز برایم جشن گرفتید.»
والی ادامه داد: از آخرین‌بار كه این پرده باز شد و من جلوی شما تماشاگران تعظیم و تشكر كردم، شاید 32 سال می‌گذرد و حالا بعد از این همه سال جلوی شما ایستاده‌ام. ما سال‌ها در اینجا زندگی كردیم چه شورها، شوق‌ها و نگرانی‌هایی داشتیم، نمی‌دانم چه شد فروكش كرد.
او ادامه داد: این تئاتر یك خرابه بود كه در آن زباله می‌ریختند ته آن هم قهوه‌خانه‌ای بود. نازنین مردی به نام
«بابایان» اینجا را ساخت و به انسان‌های هنرمند تئاتر هدیه كرد و ما بعد از سال‌ها چقدر ذوق كردیم، وقتی كه برای اولین‌بار با بهترین نویسندگانی كه امروز نام‌آورترین‌ها هستند، اولین جشنواره‌ی تئاتر درایران را برگزار كردیم.
به گفته‌ی او شاید همه نویسندگانی كه بعدها صاحب‌نام شدند كار خود را با این تئاتر شروع كردند، چهره‌هایی مانند بهرام بیضایی، غلامحسین ساعدی، اكبر رادی، پرویز بهرام، نصرت نویدی و... .
والی یادآور شد: امیدوارم روزی شما این شور‌وشوق را دریابید. امیدوارم این تئاتر هرگز متروكه نشود یا عمارتی چند طبقه یا جایی كه آن را انباركنند بگذارید این شمع روشن و این بنا پابرجا بماند و نام تئاتر هم‌چنان ارزشمندی خود را حفظ كند.
در بخش دیگری از این مراسم داریوش مودبیان طی سخنانی تاریخچه‌ی تالار سنگلج را توضیح داد.
مودبیان با اشاره به گشایش تماشاخانه در مهرماه سال 44 گفت: این تالار 25 شهریور نامیده می‌شد اما پس از انقلاب نام سنگلج را كه جز محل‌های قدیمی تهران است به‌خود گرفت.
هرچند حضور در برنامه‌های بی‌پایه ملودرام تلویزیونی برای زندگی امروز امری اجتناب‌ناپذیر است، اما هربار كه دوستانم را در یكی از این برنامه‌ها می‌بینم به آنها می‌گویم تو الان باید روی صحنه چه نقش‌ها بازی می‌كردی.
به گفته‌ی او تالار سنگلج از سال 44 تا 50 محل اجرای نمایشنامه‌های ایرانی بود. اما از سال 51 به مرور با كمبود متن روبه‌رو شدیم. نمایشنامه‌های فرنگی نیز دراینجا اجرا می‌شد كه نخستین آن «بازرس» نوشته‌ی گوگول به كارگردانی عزت‌الله انتظامی بود كه توسط گروه تئاتر مردم اجرا شد.
دردوره‌ی سوم نیز بیشتر كارهای شهرستانی و جشنواره‌ای اجرا می‌شدند و اكنون نیز در دوره‌ی چهارم فعالیت این تماشاخانه قرار داریم.
به گزارش ایسنا، محمدعلی كشاورز دیگر هنرمند پیشكسوت تئاتر دراین مراسم یاد و خاطره‌ی دكتر فروغ را گرامی‌داشت و گفت: دكتر فروغ به ما فضیلت و اخلاقیات را یاد داد و شاگردان او تلاش كردند و خواستند كه این تئاتر ساخته شود و برای نخستین‌بار بود كه دانشكده‌ی هنرهای دراماتیك توسط هنرمندان جوان تئاتر شكل گرفت.
كشاورز ادامه داد: تنها نویسندگان، بازیگران یا كارگردان‌ها نبودند كه برای تئاتر زحمت كشیدند، افراد دیگری تلاش كردند اما نامشان درمیان نیست. كاركنان فنی و كاركنان صحنه كه اگر آنها نباشند تئاتر و سینما نمی‌تواند به‌كار خود ادامه دهد.
او تاكید كرد: تئاتر همیشه پابرجا می‌ماند و ما نیز فضیلت اخلاقی و حرفه‌ای را بیاموزیم. تئاتر موهبتی الهی است. كسانی كه در آن كار می‌كنند بندگان خاص خداوند هستند و خداوند آنها را دوست می‌دارد، بنابراین نباید به هر مساله‌ای تن دهیم. سرزمینمان بهشتی است كه باید برای مردمانش كار كنیم چون ما خادمین مردم هستیم.
دراین مراسم اتابك مدیر تماشاخانه‌ی سنگلج با اشاره به روند بازسازی این تئاتر گفت: آنچه كه نگران‌كننده است این است كه داشته‌های خود را در گذر زمان از بین ببریم. اما تئاتر سنگلج كهنه‌ای است كه ما هم‌چون عتیقه‌ای گرانبها آن را به نسل بعد بسپاریم.
نادری ادامه داد: هدف از برگزاری این مراسم تاكید هرچه بیشتر بر تاریخ تئاتر كشور است. حركتی بسیار ارزنده به‌عنوان شكل‌گیری گروه تئاتر ملی دراینجا آغاز شده است. اما متاسفانه درسال‌های اخیر پتانسیل‌های این سالن آنچنان كه باید مورد استفاده قرار نگرفته است. ما خواستیم همه را دور هم جمع كنیم و بگوییم سنگلج زنده است. مردم اینجا را می‌شناسند و به آن احترام می‌كنند اما بی‌مهری‌هایی دیده‌ایم كه امیدوارم من اشتباه كرده باشم.
او در بخش دیگری از سخنان خود یادآور شد: سنگلج پتانسیل تئاتر حرفه‌ای را دارد، اگر هم فراموش شود به‌دست هنرمندان فراموش شده پس آن را فراموش نكنیم. به سنگلج پیر خوش آمدید.
دراین مراسم از علی‌اصغر ریسه، طراح دكور تماشاخانه‌ی سنگلج _ جهانسوز فولادی نخستین صدا‌بردار این تئاتر و عباس احمدی‌لاله‌زار قدیمی‌ترین تماشاگر آن تجلیل شد.
پرویز پورحسینی كه دركنار اتابك نادری و محمدعلی كشاورز این تجلیل‌ها را انجام می‌داد طی سخنان كوتاهی گفت: سنگلج برخلاف تئاتر شهر خیلی خوب بازسازی شده است. تئاترشهر مشكلاتی داشت كه در بازسازی هم برطرف نشده‌اند، چون برای بازسازی آن حتی با یك تئاتری هم مشورت نكردند، درحالی كه می‌توانستند با مشورت با هنرمندان تئاتر این مشكلات را حل كنند.
كاركنان تئاتر سنگلج از مدیر خود اتابك نادری تقدیر كردند.
دراین مراسم با خواندن شعر «زندگی» از زنده‌یاد قیصرامین‌پور یاد و خاطره‌ی هنرمندان درگذشته را گرامی داشته شد. همچنین اجرای یك قطعه موسیقی به رهبری مهدی وجدانی، پخش تصاویری كه در تماشاخانه‌ی سنگلج اجرا شده بودند از دیگر بخش‌های این مراسم بود.
علی نصیریان و داوود رشیدی كه به‌علت حضور در پروژه‌های تصویری نتوانستند دراین مراسم شركت كنند با ارائه‌ی یاد‌داشت‌هایی عذرخواهی خود را به حاضران رساندند. همچنین اعلام شد كه به زودی تماشاخانه‌ی سنگلج در فهرست آثار ملی ثبت خواهد شد.
درپایان این مراسم نمایش «خواستگاری» نوشته‌ی چخوف به كارگردانی عظیم موسوی به زبان گیلكی برای حاضران اجرا شد.
منبع : ایسنا
