مبارزان وسیاستمداران کوچک!

روز سیزده آبان ، روز شگفتی است! روزی كه حوادث بزرگ و سرنوشت ساز این ملت را در پیشانی خود حك كرده است. و چه عجیب كه ردپایی ثابت در تمام این حوادث به چشم می خورد.

ردپای استكبار جهانی در تبعید امام در سال 42 ، در كشتار دانش آموزان و دانشجویان در سال 57 و در نهایت مهر بطلانی كه دانشجویان خط امام با تسخیر سفارت آمریكا بر دخالت و دست اندازی های استكبار جهانی در میهن اسلامی مان زدند.

دانش آموزانی كه هنگام تبعید امام در سال 42 خردسالانی بیش نبودند 15 سال بعد غیور مردانی در این خاك شدند كه بر ظلم و بیداد شوریدند. آنان درس را نه در پشت نیمكت های چوبی كلاس و بر تخته سیاه آن كه بر صفحه سپید پیشانی مردمان زجركشیده در كوچه و بازار آموختند. آنان خود را مجزا از جریان انقلاب نمی دانستند آن روزها همه از پیر و جوان، زن و مرد و كودك در اعتصاب و راهپیمایی شركت می كردند. در آن روزها حتی گفتگوهای كودكان خردسال نه بر سر بازی ها و بازیچه ها كه از ظلم شاه و راهپیمایی ها بود. دانش آموزان چنان سهمی در این جریان داشتند كه اگر صفحه ایی از اوراق خونین انقلاب به نام آنان رقم نمی خورد ، بر زحمات ، رشادت ها و تلاش های آنان جفا شده بود . آن روزها دانش آموزان، اعلامیه های امام را رونویسی و پخش می كردند ، شب ها خطر حكومت نظامی را نادیده می گرفتند و با خط های ابتدایی و ناپخته خود دیوارهای شهر را به شعارهای انقلابی مزین می كردند.

چگونه نوجوانی كه در ابتدای زندگی است ، به بلوغ فكری و عقیدتی می رسد و خود را در جریان انقلابی وارد می كند كه لازمه آن شناخت است؟

اینها را باید در فضای فكری آن عصر و به ویژه در كلام امام جست كه اعتراضات فروخفته در درون ملت را كه عمری به درازای تاریخ داشت با ایمان و اعتقاد مردم گره زد و از میان آن پرشورترین انقلاب قرن را ساماندهی نمود. در آن روزها شعاری برگرفته از امام شهیدان و آزادگان امام حسین (ع ) ورد زبان همگان بود و متفكران بزرگی چون شریعتی و مطهری هم از این پیام به خوبی بهره می جستند: ان الحیاه عقیدةٌ و جهاد.

امام خود در رأس مبارزه قرار می گیرد نه اینكه خود گوشه نشینی اختیار كرده مردم را به مبارزه فراخواند. امام گام اول مبارزه را بر می دارد و بر آمریكا، اسرائیل و رژیم پهلوی كه دست نشانده اولی و حامی دومی است فریاد می زند و خود رنج تبعید را شجاعانه تحمل می كند. امام همانند دیگر رهبران سیاسی نمی گوید: بروید حزب تشكیل دهید ، طرفدار جمع كنید بعد قیام كنید . امام نهیب می زند اگر مسلمانید بر شما واجب است كه تك تك یا دو به دو با ظلم مبارزه كنید.

این اساس اندیشه امام در مبارزه علیه ظلم و ستم شاهی است و می بینیم چون ازجان برخاسته بر دل مردم می نشیند و آنان را از كوچك و بزرگ وارد عرصه می كند. امام ترس از مبارزه را در میان مردم انقلابی اینچنین از بین می برد: خون شما به پای نهال دین تان فرو می رود و همراه دین تان بالا می آیید .

در سایه این تعالیم است كه نوجوان روزهای انقلاب، دانش آموز روزهای پرشور مبارزه و حماسه ، از راهپیمایی ها، مبارزات و شعارها بیش از درس های مدرسه ، تعلیم یافته و برای فراگیری بیشتر در روز 13آبان 57 مدارس را به تعطیلی می كشاند و راهی دانشگاه تهران می شود.

در آن روز دانش آموز مسلمان ایرانی در خون خود وضو گرفت و به امام خود اقتدا كرد و در قیام نماز تنها خدا را بزرگ و لایق بزرگی خواند و نمازش را، رودرروی معبود و در بهشت او سلام داد.

دانش آموزان عزیز که یکی از بهترین دوستان تبیان هستید ، بخش خانواده برای شما آرزوی موفقیت در تمام عرصه ها را دارد و امید وار است قدر خود و جایگاهی که در آن قرار دارید را بدانید و برای حفظ ارزش ها ی انقلاب تلاش کنید و هیچ گاه فراموش نکنید روزی روز گاری دانش آموزانی هم سن وسال شما مدارس را تعطیل کردند و به خیابان ها ریختند و برای برچیده شدن ظلم جانشان را فدا کردند و امروز شما وامدار خون آن هایید و نباید از تلاش برای کسب علم و معرفت به منظور سربلندی ایران کوتاهی نمائید. موفقیت شما آرزوی ماست .

منبع : سایت فجر