سود من یا نیاز او ؟!
فلسفه نماز در قرآن
# فلسفه نماز در قرآن و اسلام چیست؟
عبادت، وسیله تكامل و سعادت ماست و دستور خداوند به نماز، نوعى لطف و رحمت و راهنمایى است كه ما را به كمال مى‌رساند؛ مثلا وقتى پدر و مادر، فرزندشان را به درس خواندن امر مى‌كنند، به سود خود فرزند است و سعادت او را مى‌خواهند و این امر از روى محبّت به فرزند است و گرنه به درس خواندن او نیازى ندارند.
آیات و روایات، فلسفه و حكمت تشریع نماز را بیان كرده‌اند:
1. یاد خدا: «وَ‌أَقِمِ الصَّلَوةَ لِذِكْرِى؛ نماز را برپا دار تا به یاد من باشى» (طه/14)
2. بازداشتن از گناه و زشتى‌ها: «إِنَّ الصَّلَوةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَآءِ وَ‌الْمُنكَر؛ همانا نماز انسان را از زشتى‌ها و گناه باز مى‌دارد» (عنکبوت/45)
3. پاكیزگى روح: « انماَّ تُنذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُم بِالْغَیْبِ وَ‌أَقَامُواْ الصَّلَوةَ وَ‌مَن تَزَكَّى فَإِنَّمَا یَتَزَكَّى لِنَفْسِهِ‌ى وَ‌إِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ؛ تو تنها كسانى را كه از پروردگارشان در نهان مى‌ترسند و نماز برپا مى‌دارند، هشدار مى‌دهى و كسى پاكیزگى جوید تنها براى خود پاكیزگى مى‌جوید» (فاطر/18)
4. پاك شدن از كبر و غرور؛ حضرت فاطمة(علیها السلام) مى‌فرماید: و الصلاة تنزیهاً من الكبر؛ خداوند نماز را واجب كرد تا مردم از كبر و غرور پاك شوند (بحارالانوار، ج6، ص107)
5. رستگارى: «قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُون * الَّذِینَ هُمْ فِى صَلاَتِهِمْ خَـشِعُونَ؛ به راستى كه مؤمنان رستگار شدند؛ همانان كه در نمازشان فروتنند» (مومنون/1و2)
در حدیثى آمده است: نقش نمازهاى پنج‌گانه براى امت من همانند نهر آب زلالى است كه از مقابل خانه آنان مى‌گذرد، اگر كسى روزانه پنج بار در این نهر شستوشو كند، آیا به گمان شما باز هم بر بدن او آلودگى و پلیدى خواهد ماند؟!
هیچ كس براى تعریف و تمجید از یك گل زیبا كه در طبیعت روییده است به شما اعتراض نمى‌كند، امّا اگر زیبایى آن را نبینى، نابینایت مى‌شمرند و اگر ببینى و واكنش نشان ندهى و ستایش نكنى سرزنشت مى‌كنند كه چرا ذوق و احساس ندارى و چقدر بددلى!
راستى چقدر لذت‌بخش است با خداى جهان آفرین به مناجات پرداختن! و روحى به عظمت تمام هستى یافتن و با خداى هستى هم سخن شدن!
منبع: کتاب پرسمان قرآنی، بااندکی تصرف.
