لنز بهتر است یا عینک؟

لنزهای تماسی نخستین بار در سال1887 ساخته شدند. در آن زمان، این لنزها را از شیشه می‌ساختند و کاربرد چندانی نداشتند. نسل بعدی این لنزها، که از پلاستیک تهیه می‌شدند، نیز مشکلات زیادی داشتند.

اما لنزهای امروزی که حدود7 تا 11 میلی‌متر قطر و 1/0 تا 1 میلی‌متر ضخامت دارند، به خوبی مورد استقبال قرار گرفته‌اند. در شرایط مطلوب، حتی گاهی می‌توان این لنزها را تا 12 ساعت از چشم خارج نکرد.

لنزهای تماسی نیز می‌توانند مانند عینک‌ها،اختلالات انکساری دید را تصحیح کنند. از نظر ظاهری نیز برای خیلی از مردم پذیرفته شده‌ترند.

مزیت دیگر لنزهای تماسی آن است که نسبت به عینک دامنه دید وسیع‌تری را فراهم می‌کنند. استفاده از آنها در فعالیت‌هایورزشی نیز راحت است، زیرا به راحتی از چشم خارج نمی‌شوند و نمی‌شکنند. حتی بعضی از این لنزها دارای پوششی هستند که در برابراشعه آفتاب از چشم‌ محافظت می‌کند.

اما این لنزها در مورد همه اختلالات بینایی قابل استفاده نیستند. در ضمن، لنزهای تماسی گران‌تر از عینک‌اند و بسیاری از افراد، به دلیل حساسیت بیش از حد، نمی‌تواند از آن استفاده کنند.