تبیان، دستیار زندگی
ائمه اطهار (ع) و توجه به دستوراتشان می تواند پایه گذار یک تمدن با شکوه و زندگی آرمانی بشر باشد و پیروی از آنان می تواند برای تک تک مردم زندگی توأم با آسایش و راحتی و بی دغدغه و نگرانی به ارمغان بیاورد
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

بهترین زندگی با بهترین الگو ها

آدمی به امید و آرزو زنده است

برای مطالعه ی قسمت قبل اینجا کلیک کنید.

در طول سری مقالاتی که ابتدا با نام « امامان معصوم(ع) بانک و بیمارستان نیستند»  و بعد بنا به اعتراض برخی به نام « امامان، کرامت و زندگی» تقدیم خوانندگان شد و متاسفانه بر خلاف راه و رسم رسانه ها الکترونیکی به درازا کشیده شد، قصد داشتیم جایگاه ائمه معصومین(ع) در زندگی هر کدام از ما که مفتخر به تشیع و پیروی از آنان هستیم را اجمالاً بررسی نمائیم. آنچه واضح و غیرقابل انکار است فاصله ی بسیار زیاد بین تأثیرات و نقشی است که ائمه اطهار(ع) در زندگی ما دارند و تأثیرات و نقشی است که آن بزرگواران می توانند و باید در زندگی و جامعه ما داشته باشند. در قسمتهای گذشته اجمالاً و بسیار مختصر به عوامل این وضعیت اشاره کردیم. واکنش شما خوانندگان عزیز نسبت به این مقالات بسیار جالب و شوق انگیز بود و حقیر نگارنده ی این مقالات از لطف همه ی دوستان خالصانه سپاسگزارم.

اما در قسمت پایانی آن قصد داریم اشکالات و شبهات پیش آمده در ذهن برخی از خوانندگان را برطرف نمائیم. تا خدای ناکرده باعث آشفتگی ذهن آنان نشده باشیم. بعضی از دوستان درباره ی نام اولیه این مقالات نظر داده بودند : « اینکه گفته اید امامان معصوم بانک و بیمارستان نیستند اشتباه است چون امامان هم بیماری ها را شفا می دهند و مشکلات مالی را بر طرف می کنند» این عده اعتقاد داشتند این مقالات ممکن است باعث سست شدن اعتقادات مردم نسبت به ائمه اطهار(ع) شود. در جواب این دوستان باید گفت :  ائمه اطهار (ع) و توجه به دستوراتشان می تواند پایه گذار یک تمدن با شکوه و زندگی آرمانی بشر باشد و پیروی از آنان می تواند برای تک تک مردم زندگی توأم با آسایش و راحتی و بی دغدغه و نگرانی به ارمغان بیاورد ولی در یک مقیاس کوچک تر همین ائمه (ع) به واسطه ی تقربی که به درگاه خدا دارند می توانند برای شفای یک بیمار و یا بر طرف شدن مشکلات دنیوی یک نفر دعا کنند و خداوند حتماً دعای آن بزرگواران را مستجاب خواهد کرد. اما حقیقتاً کارکرد و بهره مندی از ائمه اطهار(ع) را محدود به این امر کردن ناشی از عدم شناخت و معرف نسبت به آن بزرگواران است.

درباره ی مسئولت ائمه اطهار(ع) و جایگاهی که در جامعه داشته و دارند می توان چنین گفت که آن بزرگواران امتداد رسالت پیامبرند. یعنی وظیفه ی آنان ترویج و بسط و توضیح و تبیین و تفسیر مبانی دینی و اعتقادی است که کلیات آن توسط پیامبر(ص) و قرآن برای بشریت آورده شده. پیامبر و معصومین(ع) نزدیک به سه قرن در جامعه حضور داشتند  و در طول این مدت شرایط متفاوت و متناقضی پیش آمده، تنگنای اقتصادی، رفاه اقتصادی، جنگ و صلح، حکومت داری و خانه نشینی، سخت گیری حکام و فضای نسبتاً باز اجتماعی و معصومین و اعمال و رفتار و گفتارشان در هر کدام از اوضاع و احوال جامعه، سرمشق و الگویی است برای پیروانشان. و از همه مهم تر دستورات اخلاقی و نکات تربیتی و آموزنده برای زندگی که هر کدام از آن بزرگواران فرموده اند و به دست ما رسیده واقعاً دوای بسیاری از ناهنجاری های اجتماعی و شخصی است که بیشترمان گرفتارش هستیم. در جامعه ی امروزه به واسطه رشد فرهنگ فردگرایی و همچنین بنا به علل دیگری که این مقاله مجال پرداختن به آن ها را ندارد ، همه ی ما که افراد این جامعه هستیم به تدریج از فضای فکری و فرهنگی و عملی ائمه (ع) فاصله می گیریم و جالب اینجاست که همگی از وضعیت موجود ناراحت و سرخورده ایم ولی باز هم به دامان اهل بیت و دستورات راهگشا و آرام بخششان باز نمی گردیم. شاید علت این است که نمی دانیم چه داریم و یا نمی خواهیم مسئولیت های این امر (شیعه بودن) را بپذیریم. فریب دادن دیگران برای کسب منفعت، سخت گیری و بی گذشتی نسبت به اشتباهات دیگران، به سردی گراییدن ارتباطات فامیلی و رفاقتی، در تنگنا قرار دادن دیگران برای رسیدن به منافع بیشتر، برقراری رابطه های غیرشرعی و غیراخلاقی که متاسفانه  از سوی صدا و سیما تبلیغ می شود ،  رابطه ی نامناسب والدین با فرزندان و بالعکس ، کهنه شمرده شدن ارزش هایی مثل غیرت و عفاف و کمک به دیگران، اجتناب از امر به معروف و نهی از منکر به بهانه های گوناگون، سوء استفاده از مقام و موقعیت و قدرت، بی تفاوتی نسبت به مشکلات دیگران، بی قیدی نسبت به مرزهای حلال و حرام و حلال خوری، قانع نبودن به حق خود، حرص و طمع برای ثروت اندوزی، افزایش ریاکاری و ظاهرسازی به قصد رسیدن به مقام و موقعیت، بی احترامی زنها نسبت به شوهران، ایجاد بدعت در دین و بسیار بسیار موارد دیگر که همگی روزانه با آن ها مواجهیم و این ها در حالی است که با وجود افزایش  آمار تکایا و حسینیه ها و هیأتها، بعضی از این محیط های مذهبی کارکرد اصلی خود را در جامعه از دست داده اند . اگر در فرهنگ تشیع این همه بر احیا و زنده نگهداشتن عزاداری ائمه تأکید شده به این دلیل است که در هر کدام از این مجالس حاضرین با استماع صحبت سخنرانان و شعرها و نوحه ها با فرهنگ و اندیشه و تفکر اهل بیت(ع) آشنا شوند والا صرف عزاداری بدون توجه به این مبانی ارزشی مثل کالبد بدون روح است.

حال سوال اینجاست با توجه به شرایط موجود و جریان منفی جامعه وظیفه ی هر کدام از ما چیست و چه کنیم که خودمان و فرزندان و ذریه مان با فرهنگ اهل بیت (ع) غریبه نباشیم.

1- سعی کنید هر روز صبح قبل از شروع به کار روزانه به قبله بایستید و به پیامبر(ص) و ائمه اطهار(ع) سلام و ارادت نمائید. این کار کمک می کند هر روز در فضای آنان تنفس کنید .

2- برای پی بردن به مقام شامخ آن والامقامان زیارت جامعه کبیره را بارها و بارها مطالعه فرمائید و حتماً ترجمه ی آن را با دقت بخوانید.

3- کتابهایی که مربوط به سیره و زندگی حضرات معصومین(ع) است را تهیه و مطالعه نمائید و در اینکار کوشا و ساعی باشید، داستان های زندگی ائمه هم غالباً کمک می کنند که با روشهای عملی آنان آشنا شوید و می توانید در مواقع لازم این داستان ها را به جای قصه های بی محتوا برای فرزندانتان تعریف و آن ها را هم به تدریج با امامان شان آشنا کنید.

4- خوشبختانه کتاب هایی که در آن ها احادیث اخلاقی و تربیتی جمع آوری شده چند سالی است که به بازار آمده اند. آنها را تهیه کنید و بارها بارها با دقت مطالعه نمائید. طوری که احساس کنید حضرت معصوم(ع) این حدیث را به خود شما و درباره ی شخص خودتان فرموده.

5- برای اینکه بدانید چقدر از روح تشیع فاصله دارید دعای مکارم اخلاق امام سجاد(ع) را که در مفاتیح هم وجود دارد با معنی، کامل و دقیق مطالعه فرمائید و ببیند چند درصد آنها را عمل می کنید، سعی کنید مابقی را هم در خودتان نهادینه نمائید.

موفق و پیروز و پیرو ائمه باشید.

تبیان - خانواده و زندگی

احسان رادمند

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.