«دوره های تمرین شكیبایی» را ایجاد كنید
صبر و شكیبایی خصیصه ای قلبی است كه می توان با تمرین دقیق آن را به مقدار زیاد گسترش داد. راه مؤثری كه من برای عمق بخشیدن به شكیبایی خود پیدا كرده ام ایجاد دوره های تمرین عملی است – زمان هایی كه برای تمرین هنر شكیبایی در ذهنم سازماندهی می كنم. زندگی خود به كلاس درس تبدیل می شود و برنامه درسی آن شكیبایی است.
می توانید تمرین را با زمان كوتاه پنج دقیقه ای آغاز كنید و به مرور زمان، ظرفیت شكیبایی تان را بالا ببرید. با گفتن «بسیار خوب، در پنج دقیقه بعدی ، به خودم اجازه نمی دهم چیزی مرا ناراحت كند. شكیبا خواهم بود.» با خودتان كار را شروع كنید. آنچه كه خواهید فهمید واقعاً شگفت انگیز است. نیّت شما برای شكیبا بودن، به ویژه اگر بدانید كه آن شكیبایی فقط برای مدت كوتاهی است، بی درنگ توان شكیبایی تان را تقویت می كند. شكیبایی یكی از آن خصیصه های ویژه است كه در واقع موفقیت از خود آن تغذیه می كند. وقتی كه به موفقیت های كوچكی دست می یابید – پنج دقیقه شكیبایی موفقیت آمیز – در واقع این نكته را می بینید كه توان شكیبا بودن را حتـّی برای دوره های زمانی طولانی تر دارید. با گذشت زمان، حتی ممكن است به یك شخص شكیبا تبدیل شوید.
من چون فرندان كوچكی در خانه دارم، امكان زیادی برای تمرین هنر شكیبایی برایم فراهم است. برای نمونه، روزی كه هر دو دخترم، هنگامی كه می خواهم تلفن های مهم بزنم، مرا سؤال پیچ می كنند، به خودم می گویم «اكنون زمان مهمی برای شكیبا بودن است. برای نیم ساعت بعد تا آنجا كه امكان دارد شكیبا خواهم بود» (ببینید، من خیلی كار كرده ام كه به نیم ساعت شكیبایی رسیده ام!) از شوخی گذشته، تمرین واقعاً مؤثر است – و در خانواده ما مؤثر بوده است. وقتی كه خونسردی خود را حفظ می كنم و اجازه نمی دهم ناراحت و عصبانی شوم، می توانم با آرامش، ولی با استواری ، رفتار فرزندانم را بسیار مؤثرتر از زمانی هدایت كنم كه عصبانی می شوم. عمل ساده درگیر كردن ذهن خود به شكیبایی ، به من این اجازه را می دهد كه بسیار بیشتر از زمانی كه عصبانی هستم و تمام وقت به این فكر می كنم كه این موضوع قبلاً اتفاق افتاده و خود را قربانی می دانم، در لحظه حاضر باقی بمانم. مهمتر آن كه، احساسات صبورانه من اغلب مسری هستند – این احساسات روی بچه ها اثر می گذارند و آنها نیز بعد خود متقاعد می شوند كه اذیت كردن بابا كار جالبی نیست.
شكیبا بودن به من این امكان را می دهد كه دیدگاه خود را حفظ كنم. من می توانم حتی در گیرودار وضعیتی مشكل به یاد آورم كه آنچه جلو رویم قرار دارد - چالش فعلی من - «زندگی یا مرگ» نیست، بلكه فقط مشكل كوچكی است كه باید به آن رسیدگی كرد. بدون شكیبایی، همین ماجرا می تواند به یك حادثه بزرگ همراه با فریاد، سرخوردگی، احساسات جریحه دار و فشارخون بالا تبدیل شود.
ناشكیبایی ارزش این همه دردسر را ندارد. شما چه مجبور باشید با فرزندان و یا رئیس تان و چه با یك شخص یا موقعیت سخت سر و كله بزنید – اگر نمی خواهید كه «برای چیزهای كم اهمیت حرص بخورید» - برای شروع، بالا بردن سطح شكیبایی راهی عالی است.
