گنج بادآورده

( اتل متل ضرب المثل )

در زمان سلطنت خسرو پرویز بین ایران و روم جنگ شد و در این جنگ، ایرانی‌ها پیروز شدند و قسطنطنیه که پایتخت روم بود به محاصره‌ی ارتش  ایران در آمد. مردم سرزمین روم فردی به نام هرقل را به پادشاهی برگزیدند. هرقل که پایتخت سرزمینش را در خطر می‌دید، دستور داد که جواهرات خزینه های روم را در چهار کشتی بزرگ نهادند تا از راه دریا به اسکندریه منتقل سازند تا اگر پایتخت سقوط کرد گنجینه‌ی روم به دست ایرانیان نیفتد.

اما کشتی‌ها هنوز مقداری در مدیترانه نرفته بودند که ناگهان باد مخالف وزید و چون آن زمان کشتی‌ها با باد حرکت می‌کردند، هر چه تلاش کردند نتوانستند کشتی‌ها را به سمت اسکندریه حرکت دهند و کشتی‌ها به سمت ساحل شرقی مدیترانه که در تصرف ایرانیان بود رفتند.

ایرانیان خوشحال شدند و تمامی خزینه را به تیسفون، پایتخت ساسانی فرستادند.

خسرو پرویز خوشحال شد و چون این گنج در اثر تغییر مسیر باد به دست ایرانیان افتاده بود، خسرو پرویز آن را (گنج باد آورده) نام نهاد.

از آن روز به بعد هر گاه ثروت و مالی بدون زحمت نصیب کسی شود، آن را باد آورده می‌گویند.