روزی که بچه بودی

1) امام علی (ع) میفرمایند:

از دست دادن فرصت غصه می آورد.

(نهج البلاغه، ج3، ص178)

یادته روزی رو که بچه بودی و بازیگوش / زمانیکه ناراحتی و غم نداشتی بردوش؟

میگفتی ایکاش که بزرگتر بشم / یعنی میاد روزی که برتر بشم؟

بزرگ شدی یه چند سالی بزرگتر/ نوجوونی احساساتی و خودسر

فقط برات حرف خودت مهم بود / حتی توی چشم خودت میرفت دود

اما گوشت جای این حرفا نبود / چون پر بود از حسی به نام کمبود

بعد اونم جوونی و فکر خوش گذرونی / اینکه خودت عاقلی و همه چیو میدونی

یادته که غرور تو رو برمیداشت / فقط رفیق واسه تو دلگرمی داشت؟

ضربه میخوردی گاهی از این و اون / چشات میشد گهگداری رنگ خون

اما خودت میدونستی کی هستی / تو آینه میگفتی: چرا بیکار نشستی؟

دوران خوش خوشون ولی تموم شد / انگاری که خواب به چشت حروم شد

چون نگران برای بچت بودی / اینکه مث خودت میشه به زودی

قصه میخوردی که چرا گذشتن / فرصتهایی که پشت هم میرفتن

میگی چرا استفاده نکردم / چرا نمیرسه کسی به دردم

بچم مث خودم یه بیکار شده / گویی که افسره و بیمار شده

کاشکی یکم به فکر فردام بودم / به فکر آخر یا سرانجام بودم

یه روز میاد که دیگه خیلی دیره / وقتی که فرصت هامون از دست میره

ریحانه کرامتی