تو حق داری که ...

قانون اول:

من طبق ماده 18 پیمان‌نامه حقوق کودک حق دارم که هم بابا داشته باشم، هم مامان، هر دو شما از صبح تا شب می‌روید سر کار و من مجبورم بروم خانه مامان‌بزرگ که نمی‌گذارد تلویزیون تماشا کنم. از این به بعد یا من را هم با خودتان ببرید سر کار یا من خانه مامان‌بزرگ نمی‌روم، می‌مانم خانه خودمان و دست به گاز هم نمی‌زنم! (این یک تهدیه بود!)

قانون دوم:

من به‌عنوان یک کودک طبق ماده 26 پیمان‌نامه حقوق کودک حق دارم دفترچه بیمه، از همان‌هایی که هم بابا دارد و هم مامان داشته باشم تا هر وقت مریض شدم و رفتم دکتر جیب بابایم یکدفعه خالی نشود.

قانون سوم:

من طبق ماده 37 پیمان‌‌نامه حقوق کودک حق دارم زندگی مناسبی از نظر رشد جسمی، ذهنی، معنوی، اخلاقی و اجتماعی داشته باشم و به‌همین دلیل هم مامان و هم بابا باید سعی کنند پول توجیبی‌ام را به میزان قابل توجهی افزایش دهند تا دچار کمبود نشوم و زندگی‌ام نامناسب نشود! ضمن اینکه من علاوه بر افزایش پول توجیبی حق دارم دوچرخه هم داشته باشم تا با دوستانم عصرها برویم پارک، دوچرخه‌سواری، اگر برایم دوچرخه نخرید من دچار کمبودهای اجتماعی و اخلاقی می‌شوم که خیلی بد است!

قانون چهارم:

من طبق ماده 28 پیمان‌نامه حقوق کودک حق دارم که بروم مدرسه و تا وقتی به کلاس پنجم می‌رسم بابایم هم حق دارد که به مدرسه پول ندهد چون می‌گویند آموزش ابتدایی باید رایگان باشد و البته اجباری، و این یعنی من مجبورم که بروم مدرسه، فقط روزهایی که مشق‌هایم را نوشته‌ام حق دارم که مریض شوم و نروم مدرسه! در ضمن خانم معلم مهربانمان هم حق ندارد گوش من را بپیچاند چون طبق ماده 28 انضباط در مدارس باید مطابق باشأن انسانی باشد که من خیلی نمی‌دانم این‌شأن انسانی که می‌گویند یعنی چه اما حتماً چیز خوبی باید ‌باشد!