بگذارید دیگران هم بدرخشند

گاهی اتفاق فریبنده ای برای روح انسان اتفاق می افتد، و آن احساس آرامشی است كه وقتی از جلب توجه كردن دیگران به سوی خود دست بر می دارید و به جای آن به دیگران اجازه می دهید ، بدرخشند به شما دست می دهد.

نیاز ما به مورد توجه قرار گرفتن ، به بخش خود – محوری ما مربوط می شود كه می گوید «به من نگاه كنید، من استثنایی هستم. داستان من از داستان شما جالب تر است.» این همان صدایی است كه در درون ماست و ممكن است برای ابراز بیرون نیاید، بلكه می خواهدباور كند كه «دستاوردهای من كمی مهمتر از دستاوردهای شماست.» من(ego) آن قسمت از ماست كه اغلب می خواهد به قیمت از بین رفتن دیگران دیده و شنیده شود، مورد احترام قرار گیرد و استثنایی محسوب شود. "من"  قسمتی از ماست كه به میان حرف دیگران می دود و یا با ناشكیبایی منتظر نوبتِ حرف زدن خویش می ماند تا بتواند گفتگو و توجه را به سوی خود  بازگرداند. بیشتر ما، به درجات مختلف، به زیان خودمان، خود را در این عادت درگیر می كنیم. شما وقتی كه بی درنگ به میان حرف دیگران می پرید و گفتگو را به سوی خود برمی گردانید، می توانید زیركانه شادی آن شخص را در سهیم بودن در گفتگو به كمترین میزان برسانید و با  انجام این كار ، بین خود و دیگران فاصله ایجاد كنید.

در این كار همه بازنده هستند.

بار دیگر كه كسی برایتان داستانی تعریف می كند یا دستاورد خود را با شما در میان می گذارد، متوجه تمایل خود جهت گفتن چیزی باشید كه در پاسخ درباره خودتان می گویید.

گرچه شكستن عادت مشكل است، اما این كه با آرامش خاطر بتوانید از نیازِ خود به مورد توجه بودن دست بردارید و به جای آن  در شادی و درخشش فرد دیگری سهیم شوید ، نه تنها لذت بخش ، بلكه آرام بخش نیز هست. بهتر است به جای این كه به میان حرف دیگران بدوید و بگویید «یك بار همین كار را كردم» یا «حدس بزنید امروز چه كار كردم» زبانتان را گاز بگیرید و توجه داشته باشید كه چه اتفاقی می افتد. فقط بگویید «جالب است» یا «لطفاً ادامه بدهید بیشتر برایم بگویید» و به همین بسنده كنید. كسی كه با او حرف می زنید، خیلی بیشتر شاد خواهد شد، و چون شما خیلی بیشتر در گفتگو «حاضر» هستید، برای این كه خیلی با دقت به حرفهای او گوش می دهید، او با شما احساس رقابت نخواهد كرد. نتیجه آن خواهد شد كه این شخص در كنار شما بیشتر احساس آرامش اعصاب خواهد داشت و شخصی مطمئن و نیز جالب تر می شود. اعصاب شما نیز آرامش بیشتری خواهد یافت، زیرا هیجان زده منتظر نوبتتان نخواهید بود.

روشن است كه مواقع بسیاری وجود دارد كه به جای دست برداشتن از درخشش، تبادل تجربه بین دو طرف و سهیم شدن در درخشش و در جلب توجه كاملاً بجاست. اشاره ما در اینجا به نیاز اجباری برای گرفتن درخشش از دیگران است. از قضا وقتی كه شما از نیاز خود برای به خود اختصاص دادن درخشش دست برمی دارید، آرامش درونی كه از واگذاری درخشش به دیگران حاصل می شود جایگزین آن توجّهی می شود كه از دیگران نیاز داشتید.