سکوتی سرد و ابهام آلود

روی سطح برکه ای آرام ، از کران دور دست دشت ، از میان شاخه های بید ، از کنار دامن افسرده نی ها ، از آن دور ها که برکه ای در دامن صخره ها خفته ، از همان دور و همان ساحل ، ساحل دشتی فرو بنشسته در تاریکی مغرب ، رنگ خونین شفق پیداست .

نقش خونرنگی که می گوید ، نقش گویایی ز عدل و داد و صد ها چهره احساس انسانی و بزرگ که بر دامن آزادگی می پاید و خروش آزادگان را می گستراند . این همه خون روی این برکه خاموش چیست؟ یا نه برکه ، گویا...شاید از دامن خونین افق این رنگ در این برکه افتادست؟ برکه ای آرام و موجی نرم خیز و سکوتی خسته.

رنگ این خون از چه از این برکه می جوشد؟ از چه این دشت غروب این گونه خون آلوده می باشد؟ شاید آن فروغ خونین شفق چهره بر این آب می ساید. شاید آن چندین درخت راز دار پیر هم که هر شب در میان زمزمه ی زنجره ها و در آغوش سیاهی پر ابهت این دره می خوابند در "غم انسان" و راز این رنگ اشک می ریزند .

این همان جاوید و گویا راز انسان است . این همان خشم آفرین نقش است ، این همان سر فصل پایای هزاران کوشش و جوشش است ، و پیش آن کسان که در این گیتی جز آزادگی کاری ندانستند ، نقش امید است .

این همه از چشمه نورانی خورشید می جوشد ، باز هم در جام زرین و سراسر حشمت خورشید می ریزد ، این همان آشوب زا افسانه جاوید خورشید است.[و این خورشید خون رنگ آیا مرثیه غدیر در غروب بیست و یکم نیست که روزه سکوت این برکه را به خون باز کند؟  که غدیر ، شاهد بود و محراب  , شهید.  بعد از  علی محراب شهید شد تا قیام آخرین فرزندش تا کعبه را از نو قبله گاه حق و عدل انسانی کند ]

...

واقعیت نامتناهی علی (سلام الله علیه)

من در این گفتار در پی آنم که زیر ساز زندگی علی و اهمیت بحث در آن باره را تا حدی روشن کنم . و فلسفه لزوم توجه به طرز فکر و عمل امام را اگر امکانات بگذارند بر ملا سازم تا اجتماع ببیند که اگر هر صبح همراه نشریات یومیه یک کتاب هم در زندگی علی به دست مردم بدهد ، زیاد نیست.بلکه تنها راه زنده نگه داشتن نوامیس ارزشمند زندگی همین است و بس ، که زندگی علی روش و علی پسند بسازیم ، ئدر این راه اگر نیروی شور انگیز ولای علی و معنویت خلاق تشیع و نشاط سازنده طبقه جوان به هنگام برخیزند ، به رسیدن مقصود ، امید ها خواهیم داشت  و دیگر گناه  یاءس مرتکب نخواهیم گشت.

پس اکنون منظور این نوشته نشان دادن موقعیت تربیت علی است در تاریخ انسان و هم نمایاندن فلسفه پیگیری از این رشته بحث و گفتگو که مخصوصانگارنده این صفحات در زندگی خویش زیاد بدان اهتمام ورزیده است و و یقین است در این گفتار از من توقع داشته نشده که درباره عظمت ذاتی و شخصیت علی سخن سر کنم و حتی از آن بیکرانه بحر قسمت یک روزه ای در کوزه ریزم ، چه این کار از بزرگانی همچون ابن سینا و نصیر الدین طوسی نیامد که با کلماتی کوتاه دهشتزدگی خود را در برابر این عظمت به توان عظمت ، نشان دادند و مبهوت به دیواره تاریخ تکیه کردند .

چون واقعیت علی چون واقعیت اسرار بزرگ است که هرچه انسان بدانها نزدیک شود و بکاود و پی برد ، بیشتر مرعوب می شود و از زبان می افتد ، در باره شخصیت و عظمت علی همین بس که انسان هرچند هم پر مطالعه و دانش اندوخته باشد به اشاره ای بگذرد ، چراکه بعد شناسایی علی ، بعد مطالعه و دانشها و مقیاسهای بشری نیست.

آنکس که در دریای بی ساحل و کبود دست و پا می زند و خورشید را می نگرد که از سمتی از آب طلوع می کند و از سمت دیگر در آب فرو می رود ، درباره این دریا چه بگوید؟ جز اینکه همین قدر بفهمد که در دریا افتاده ام و در دامن امواج کوه پیکر این دریا ، خاره یی گران ، خاشه ای بیش نیست.