کوچه باغ انتظار

می‌رسی پر از نسیم

می‌رسی پر از بهار

پر شکوفه می‌شود

کوچه باغ انتظار

می‌رسی و باغ را

غرق خنده می‌کنی

خلوت درخت را

پر پرنده می‌کنی

می‌رسی و ابر ظلم

تکه پاره می‌شود

آسمان دوستی

پر ستاره می‌شود

عصر جمعه است و باز

اوج شوق و انتظار

سر به صخره می‌زنند

موج‌های بی‌قرار

پس چرا نیامدی

ای سوار بی‌نشان؟

کی ظهور می‌کنی

ای امام مهربان؟

سید احمد میرزاده