ادبیات غیر داستانی

1. [این مطلب تنها معرفی ستون ادبیات غیر داستانی در صفحه ادب و فرهنگ سایت تبیان است و قصد معرفی دقیق این ژانر ادبی را ندارد.]

ادبیات غیر داستانی ترجمه ترکیب nonfiction در انگلیسی است که به آثار ملفوظ یا مکتوبی اطلاق می شود که بیان کننده یک واقعیت یا مطلبی حقیقی باشند.

اطلاعات این آثار از جهت صحیح یا غلط بودن چندان محل توجه نیست بلکه روش ارائه آنهاست که در زمینه ادبیات حائز اهمیت است . به زبانی دیگر چه مطالب این نوشتارها درست باشند چه کذب محض در تحلیل ادبی آنها چندان تاثیر ندارد بلکه انتقال موثر و زیبای مطالب "غیر تخییلی " به مخاطب مهمترین محک تشخیص این آثار است.

گرچه از دیدگاه کلی به هر چه داستان نباشد- از مقاله علمی  درباره آبزیان خلیج فارس گرفته تا گزارش پلیس درباره قتل یک پیرزن- " ادبیات غیر داستانی" می گوییم و "روایت وقایع زندگی چه در شکل مقاله و چه در شکل سخنرانی و خطابه و چه نامه و گزارش و حتی عکس " جزء "ادبیات غیر داستانی "محسوب می شوند اما آنچه در این ستون مد نظر ما بوده است

1. "مقالات و متون نثر شیوا یی است که موضوعات علوم انسانی را پی می گیرند و ویژگی خاص فصیح و بلیغ بودن را دارند. "

از جمله نویسندگانی که در ایران معاصر به داشتن قلم و کلامی فصیح و بلیغ مشهورند می توان به دکتر علی شریعتی ، علامه محمد رضا حکیمی، استاد سید مهدی شجاعی و شهید آوینی اشاره کرد . ملاحظه می کنید که موضوعات مورد بحث این بزرگان بسیار از جهت محتوا و یا حتی دیدگاه با هم تفاوت دارد اما آنچه در قلم آنان مشترک است اعتلای کلام در حد درخششی غیر قابل انکار است .

در ستون "ادبیات غیر داستانی" به مرور نوشته هایی از نویسندگان ایرانی و خارجی که در این گونه ادبی قلم فرسایی کرده اند خواهیم پرداخت.