امامان بانک و بیمارستان نیستند!(3)

در قسمت اول و دوم درباره ی میزان تأثیر پذیری ما شیعیان ازائمه اطهار مطالبی تقدیم شد و گفتیم که بسیاری از مردم با گفتن جملاتی مثل: « ما که نمی توانیم مثل امامان باشیم ، آنها معصوم بودند ولی ما..." و غیره از زیر بار مسئولیت پیروی و تبعیت عملی از سیره ائمه معصومین(ع) شانه خالی می کنند و به اظهار محبت های زبانی اکتفا می نمایند. اما در ادامه ، مطلبی که می خواهیم بگوئیم ممکن است احساسی و یا شعارگونه به ذهن برسد ، اما باور کنید واقعیت همین است که ما شیعیان با داشتن ائمه معصومین و همان مقدار روایاتی که از روش زندگی ایشان و یا توصیه هایی که به شیعیان و دوستان شان برای بهتر شدن زندگی داشته اند ، و به دست ما رسیده ، اگر واقعا از آن ها و رفتار وکردارشان پیروی کنیم ، در زندگی می توانیم خوشبخت شویم.

حتی افراد غیر شیعه و یا غیر مسلمان هم اگر به روش زندگی آن بزرگواران فارغ از مسائل عبادی و اعتقادی اقتدا کنند ، می توانند در همین دنیا، زندگی خوب و خوش و به دور از بسیاری جنجال ها و کشمکش ها برای خودشان و خانواده شان فراهم نمایند. چگونگی رفتار در خانواده با همسر و فرزندان ، نوع برخورد با دوستان و دشمنان ، انتخاب اولویت های زندگی، رعایت برخی نکات اخلاقی ، چگونگی حفظ عزت نفس و زندگی آبرومندانه و بسیاری موارد دیگر که اگر از آن بزرگواران بیاموزیم، همه و همه می توانند متضمن دستیابی به یک زندگی آرام و بی دغدغه باشند.

اما از آنجا که برای حرکت در مسیر درست و انتخاب روش های صحیح زندگی گاهی باید پا روی برخی منافع ظاهری و خواسته های هوا و هوس گونه گذاشت، بیشتر افراد در این تناقض، یعنی انتخاب راه صحیح و تحمل بعضی سختی ها و یا پیروی از خواسته های نفسانی و هوس ها، پیروی از هوا و هوس و لذت های زودگذر را انتخاب می کنند.

برای ما شیعیان هم، پیروی از سیره و روش ائمه گاهی مستلزم پا گذاشتن روی بعضی از منافع ظاهری و خودخواهی ها و یا لذت های شهوانی است، به همین دلیل است که در بعضی موارد به جای تبعیت عملی از شیوه ی رفتاری آنان، ترجیح می دهیم به اظهار ارادت زبانی و ظاهری که کاری آسان و بی دردسر است اکتفا کنیم و برای اینکه دچار عذاب وجدان نشویم همان جمله های معروف « ما که نمی توانیم ... و آنها چنین و چنان» را مستمسک تنبلی و منفعت طلبی خودمان قرار می دهیم.

البته منظور ما از طرح چنین موضوعی، این نیست که مردم ما، نسبت به اهل بیت(ع) ارادت و محبت کافی ندارند. بلکه برعکس عشق و علاقه به رسول اکرم(ص) و خاندان پاک و مطهر ایشان ( که درود خدا بر همه ی آنان باد) با پوست و گوشت و خون همه ی ما آمیخته شده است. گریه های بی ریا و سوزناک عزادران در مجالس ذکر مصایب اهل بیت(ع) و زحمات و سختی هایی که همچنان پس از قرن ها ، برای زنده نگه داشتن این مجالس متحمل می شوند و هزینه هایی که توسط آحاد مردم در این راه پرداخت می گردد ، تنها نشان دهنده ی مقداری از ارادت و محبت مردم به اهل بیت عصمت و طهارت(ع) است. پس به نظر شما ریشه ی مشکل کجاست و عوامل بروز این وضعیت چیست؟

علل و عوامل اینکه این همه عشق و علاقه به آن بزرگواران، بیشتر در برپایی مجالس عزا و سوگواری و یا مراسم جشن و میلاد آنها جلوه گرمی شود و دلایل اینکه اثرات این عواطف پاک و زلال در شیوه ی زندگی و رفتار و کردار روزمره مان کم تر دیده می شود را می توان به سه بخش تقسیم کرد.

1- در قسمت اول این سری مقالات، گفتیم گاهی اوقات یک باور و یا تفکر غلط بین مردم یک کشور و یا پیروان یک مذهب و یا حتی گروه کوچکی از آنها شکل می گیرد که باعث نابودی دنیا و آخرت شان می شود. اولین دلیلی که باعث می شود بعضی از ما شیعیان احساس کنیم نیازی به پیروی عملی از شیوه ی زندگی ائمه نداریم شکل گیری برخی از همین تفکرات غلط و باورهای اشتباه در ذهنمان است.

متاسفانه در بعضی از مجالسی که برای اهل بیت(ع) برپا می شود ، برخی سخنرانان و مداحان در ذهن حاضرین در آن مجلس چنین القا می کنند همین که این توفیق را پیدا کرده اند در این مجلس حاضر شوند نشان دهنده ی عنایت ویژه ی خداوند و اهل بیت (ع) نسبت به آنهاست و این نمی تواند یک حکم کلی باشد در بعضی موارد چنین است وگاهی اوقات اشخاصی برای دیدن دوستان وآشنایان به این مجالس بیایند و یا چنین القا می کنند که محبت و ارادت به خاندان پاک و مطهر پیامبر اعظم(ص) جبران کننده ی بسیاری از کم کاری ها و اشتباهات و گناهان شخص است. البته بدیهی است هیچ کدام از خطبا و سخنرانان و مداحان به طور مستقیم چنین حرفی نمی زنند. بلکه بعضی از این عزیران به خاطر نقل داستان های بی اساس و یا اشعار خوانده شده در این مجالس و یا تعریف اینکه یک نفر چنین خوابی دیده و یا چنان خواب نما شده و غیره ، خواه ناخواه چنین افکاری را به ذهن شنونده القا می کند.

با وجود القای همین تفکرات و عقاید اشتباه و خرافی است که متاسفانه آدمهای تنبل و یا دنیادوست که حاضر نیستند به خاطر رضای خدا، منافع ظاهری شان را از دست بدهند ، هر وقت مورد تذکر قرار می گیرند که آخرت و حساب و کتابی هست ، می گویند: « شفاعت ائمه(ع) خیلی بدتر از ما را نجات داده می دهد » اما نکته ی بسیار بسیار مهم این است که آنچه از آیات قرآن و روایات اهل بیت بر می آید کاملاً خلاف این را نشان می دهد.

متاسفانه به دلیل کمبود فضا مجبوریم ادامه ی مطلب را به مقاله ی بعد موکول کنیم. در قسمت بعد حدیثی نقل می شود که پوشالی و خرافی بودن این تفکرات به وضوح در آنها قید شده.

موفق و پیروز و پیرو ائمه باشید.