منظومه شمسی كروی نیست تخم مرغی شكل است !
بررسی اطلاعاتی كه كاوشگر وویجر2 سازمان ناسا از اعماق فضا به زمین ارسال كرده است نشانگر اشتباه بودن میلیون‌ها متن علمی است كه در آنها منظومه شمسی كروی فرض شده است.
به گزارش خبرگزاری فرانسه از پاریس ، دانشمندان می‌گویند منطقه نفوذ خورشید كه هلیوسفر نامیده می‌شود گرد نیست و كاملا نامتقارن است .
هلیوسفر فضایی تحت سیطره بادهای خورشیدی یا ذراتی است كه از خورشید پرتاب می‌شود. این بادها تا مدار پلوتو كه در فاصله شش میلیارد كیلومتری از خورشید به دور این ستاره می‌چرخد، پیش می‌رود.
كاوشگر وویجر ۲كه در سال ۱۹۷۷سفر تاریخی خود را به سیارات منظومه شمسی آغاز كرد، اكنون از این مرز ناآرام كه به نام شوك پایان خوانده می شود ، عبور كرده است . در این منطقه هلیوسفر پایان می‌یابد و فضای بین ستاره‌ای آغاز می‌شود.
كاوشگر وویجر یك كه همزاد وویجر دو است ، چهار سال زودتر در نقطه دیگری در فاصله ۱/۵میلیارد كیلومتری خورشید از این مرز عبور كرد.
براساس مطالعاتی كه در مجله نیچر منتشر شده است این تفاوت ثابت می‌كند كه هلیوسفر حتی به گرد كامل نیز نزدیك نیست بلكه مثل تخم مرغ، دوكی شكل است.
بادهای خورشیدی كه به سمت مرز منظومه شمسی می‌وزند، با بقایای اتمی كه از فضای بین ستاره‌ای در جهت مقابل هجوم می‌آورند، تصادم می‌كند و در نتیجه این تصادم دایمی قسمت پایین این تخم مرغ مسطح شده است.
كاوشگر وویجر دو چندین بار در طول یك روز از شوك پایان عبور كرد كه این امر نشان می‌دهد مثل جزر و مد یك موج، در این مرز جریان دایمی وجود دارد.
هلیوسفر حتی به گرد كامل نیز نزدیك نیست بلكه مثل تخم مرغ، دوكی شكل است.
رندی جوكیپی اخترشناس دانشگاه آریزونا درباره دو كاوشگر وویجر كه از سال ۱۹۷۷تاكنون به فعالیت خود ادامه می‌دهند می‌گوید عبور از هلیوسفر عصر جدیدی از اكتشافات را به روی ما می‌گشاید.
اطلاعات دریافتی از مناطق دوردست هلیوسفر دیدگاه ما را در مورد نحوه تعاملات خورشید با كهكشان متحول كرده است .
طی دهه‌های آینده این دو كاوشگر كه با سرعت بیش از ۱۷كیلومتر درثانیه از زمین دور می‌شوند تنها منبع مشاهدات ما از مناطق دوردست منظومه شمسی خواهند بود.
این دو كاوشگر در اصل برای رصد و پرواز از كنار سیاره‌های مشتری و زحل به فضا پرتاب شدند كه كشف آتشفشان‌های فعال بر روی قمر ایو مشتری و پیچیدگیهای حلقه‌های زحل از جمله دستاوردهای هیجان انگیز آنها بود.
در مرحله بعد ، اكتشاف فضای ماورای سیارات منظومه شمسی به عنوان ماموریت بعدی این كاوشگرها در نظر گرفته شد.
آنها اولین اجرام ساخت بشر هستند كه به مناطق تاریك و سرد اعماق كهكشانها می‌روند. در فقدان انرژی خورشیدی ، باتریهای هسته‌ای مادام العمر نیروی حركت این دو كاوشگر را تامین می‌كند.
این فضاپیماها آنقدر از زمین دورند كه چندین ساعت طول می‌كشد تا پیام ارسالی از زمین با سرعت نور به آنها برسد. هر یك از این كاوشگران روزانه ۱/۶میلیون كیلومتر در فضای لایتناهی پیش می‌روند.
این دو كاوشگر یك كپسول زمان با خود به همراه دارند كه اصوات و تصاویر حیات بر روی زمین مربوط به اواسط دهه ۱۹۷۰در آنها ضبط شده و در صورت برخورد آنها با هوش فرازمینی می‌تواند معرف حیات در كره زمین باشد.
منبع:
