توصیه های رهبری به قاریان
مثل میخی در گوش
آنچه كه وظیفه‌ى قرّاء است، این است كه قرائت را روزبه‌روز بهتر كنند. ما به عموم مردم مى‌گوییم كه با قرآن اُنس بگیرند؛ به شما قرّاء هم مى‌گوییم كه تلاوتتان را روزبه‌روز بهتر، قوی‌تر، صحیح‌تر و با خصوصیات جاذبه‌آفرین همراه‌تر بكنید.
شما یك وظیفه دارید. من شما را فعلاً به قارى شدن حرفه‌ای دعوت نمى‌كنم. البته اگر یك وقت هم قارى حرفه‌اى شدید، ما مخالفتى نداریم. آنچه مورد نظر من است، توجه به قرآن در كنار شغلتان است؛ همین وضعى كه الان شماها دارید. یعنى یكى دانشجوست، یكى دانش‌آموز است، یكى طلبه است، یكى كاسب است، یكى ادارى است، یكى نظامى است، ضمناً قارى هم هستند. در همین وضعى كه الان دارید، قرائت را تكمیل كنید.
بعضى از برادران قرآن مى‌خوانند، اما قطع و وصل‌ها غلط است. امروز در همین آیاتى كه تلاوت شد، آیه‌اى را شما وصل كردید كه مقول قول الهى، با مقول قول كفار قاطى شد! آیا این خوب است؟
كسى كه ترجمه‌ى قرآن را مى‌فهمد، وقتى این وصل بی‌جا را از شما مى‌شنود، مثل این است كه میخى در گوشش فرومى‌كنند! پریشب كه من تلویزیون تماشا مى‌كردم، یك نفر از همین برادران ایرانى خودمان قرآن مى‌خواند كه قطع و وصلش واقعاً آدم را كلافه مى‌كرد. چرا این‌طورى قطع و وصل مى‌كنید؟ در قرائت اصلاً این یك علم است كه كجا بایستى؟ آیه را كجا وصل و كجا باید قطع كرد. نگویید فلان كس در مصر خوانده؛ بى‌خود كرده خوانده است! مگر هر كس هر چه خواند، همان براى شما حجّت مى‌شود؟
دیدار با قاریان قرآن؛ شعبان عبدالعزیز صیاد، محمود صدیق منشاوى
22/01/1370
