موسسسه فرهنگی و اطلاع رسانی تبیان

کارگاه داستان نویسی با موضوع خانواده همدانی و با حضور شهرام شفیعی نویسنده کتاب‌های کودک و نوجوان برگزار می شود.

رضا بابایی می‌گوید که مطالعه هیچ کتابی به اندازۀ مثنوی مولانا، قلم را قدرتمند و چابک نمی‌کند.

بهاره رهنما این بار با املای نادرست نام یک چهره سیاسی و توجیه اشتباه خود، بار دیگر به فضای پرحاشیه رسانه‌ای بازگشته است. او املای نام «فائزه هاشمی» را به «فائضه هاشمی» تغییر داده است.

درست‌نویسی چقدر اهمیت دارد؟ غلط‌های گفتاری و نوشتاری که این روزها رواج پیداکرده است، چه آسیبی به زبان فارسی می‌زند؟ ورود واژه‌ها از زبان‌های بیگانه خوب است یا بد؟ درباره این موضوعات با نازنین احسانی طباطبایی، کارشناس ارشد زبان‌شناسی و عضو پیوسته انجمن صنفی مترجمان و ویراستاران گفت‌وگو کرده‌ایم.

خسرو باباخانی گفت: نویسندگی نیز مانند سایر مهارت‌های زندگی آموختنی است و اصولاً هر چیزی که بشر ابداع و خلق کند و به فعلیت برساند، قابل‌آموزش است.

ناهید طباطبایی گفت: ادبیات، ادبیات است و زنانه و مردانه ندارد. من می‌توانم داستانی را در این‌جا بخوانم که سرتاسر زنانه است اما توسط یک مرد نوشته شده است و بالعکس. اصلاً کار درستی نیست که ادبیات را زنانه و مردانه کنیم.

در کمدی تلخ نویسنده جدی‌ترین عرصه‌های زندگی را به تمسخر می‌گیرد. قهرمان‌ها در دست سرنوشت گرفتارند و همین پوچی و بی‌معنایی، خنده‌ای تلخ بر لب مخاطب می‌نشاند.

ضدقهرمان مفهومی است که تعریف سنتی از قهرمان را به‌عنوان شخصیتی جدای از انسان‌های عادی به چالش می‌کشد.

احمد دهقان با اشاره به آثاری که در سال‌های اخیر منتشر می‌شود، گفت: در جامعه امروز، خیلی‌ها حتی برای مد هم که شده یک داستان می‌نویسند و از این جهت، کتاب نوشتن بسیار ساده است اما این که کسی بتواند نویسنده باشد و ذهن نویسندگی داشته باشد، بسیار مهم است

یک استاد ادبیات گفت: داستان‌های مولوی حاوی بن‌مایه قرآنی است و کم داستانی است از داستان‌های مولوی که بن‌مایه قرآنی نداشته باشد.

مجله «گاردین» در مطلبی نظرات چند نویسنده را برای کمک به نویسندگان آماتور منتشر کرده است؛ آن‌ها می‌گویند نشستن و خیره شدن به صفحات کاغز و یا مونیتور کامپیوتر خلاقیت نمی‌آورد.

شهریار عباسی با اعلام برگزاری کارگاه رمان‌نویسی خود با موضوع دفاع مقدس عنوان کرد که ادبیات ایران تنها از طریق روایت از جنگ می‌تواند جهانی شود.

رمان دانشگاهی (Campus Novel یا Academic Novel) یکی از ژانرهای مطرح در ادبیات محسوب می‌شود. در این ژانر، داستانِ رمان عمدتاً در یک دانشگاه و یا در میان اجتماع دانشگاهیان، استادها یا دانشجویان، در جریان است.

فرشته نوبخت با تاکید بر اینکه نویسنده‌ای تجربه‌گرا است به انتقاد از کسانی پرداخت که معتقدند می‌شود از هیچ به نگارش رمان رسید.

مهم‌ترین پیش فرض برای نویسندگی، مطالعه‌ بسیار است اما آنچه پس از مطالعه، برای حصول نتیجه‌های عملی اهمیت دارد، نوشتن است.

محمد پارسانسب می‌گوید: در حال حاضر اگرچه با رمان‌نویسی دنیا فاصله داریم اما باز هم وضع ما در حوزه رمان‌نویسی خوب است، به‌خصوص نویسندگان زن که توفیق‌های خوبی داشته‌اند.

همیشه برای نوشتن بهتر لازم است نکات و تمرین‌هایی انجام داد که برای هر نویسنده تازه‌کاری ضروری است. در کتاب «ریچارد مک مان» نکاتی وجود دارد که به نویسندگان تازه‌کار توصیه شده است.

نویسنده‌ای بنام می‌گوید: تلویزیون سمِ خلاقیت است. او معتقد است نویسنده باید به درون خود و به دنیای تخیلاتش نگاه کند.

برای انتقال مطالب مهم و تاثیرگذار به دیگران، همیشه راهکارهای درخور توجه مورد نیاز است؛ راهکارهایی که بر اساس آن بتوان موضوعات مختلف را پردازش کرد و جوانب را به‌خوبی سنجید.

نویسندگی عالمی پر رمز و راز دارد که سخن گفتن از آن از عهدۀ همگان بر نمی‌آید. کسانی که سالیانی دراز در دنیای جذاب و حیرت‌آور نویسندگی قدم گذاشته و قلم فرسوده‌اند، باید فراز و نشیب‌های آن را بیان کنند.