ای كاش همه مثل خسرو برویم ...

گزارشی از دیداراهالی سینما با خانواده‌ی خسرو شكیبایی

جمعی از هنرمندان سینما برای چهلمین روز درگذشت خسرو شكیبایی، با حضور در منزل او یاد خسرو خاطره‌ها را گرامی داشتند.

در این دیدار كه شامگاه گذشته ـ 8 شهریور ماه ـ برپا شد، محمدمهدی عسگرپورمدیرعامل خانه سینما با اشاره به مراسم تشییع زنده‌یاد شكیبایی، آن را در دو دهه گذاشته برای یك هنرمند بی‌سابقه دانست و گفت: حتی كسانی كه اندك ارتباطی با معقولات هنری داشتند، سهم خود را ایفا كردند و اگر می‌دانستیم مراسم به این شكل انجام می‌شود، چند گروه مستندساز می‌گذاشتیم تا این صحنه‌های عجیب را ثبت و ضبط كنند، تا به فیلم تبدیل شود.

وی با بیان این‌كه سینما فردی كاملا استثنایی را از دست داد، اظهار امیدواری كرد: در این‌گونه موارد كسانی جایگزین شوند.

او در عین حال گفت: چنین چیزی بعید است، مخصوصا در دورانی كه ما زندگی می‌كنیم.

عسگرپور خطاب به خانواده شكیبایی ادامه داد: ما به عنوان دوستان و همكاران شكیبایی و به نمایندگی از جمع بسیار بزرگی به این‌جا آمده‌ایم، تا ضمن تسلیت مجدد، تبریك هم بگوییم كه محیطی را فراهم كردید كه ایشان در جامعه سینمای ایران خوش بدرخشند. ما همیشه در خدمتتان هستیم و خانه سینما هم‌چنان خانه شماست.

كیومرث پوراحمد كارگردان سینما هم در سخنان كوتاهی اظهار داشت: در طول زندگی‌ام سه مرگ را به یاد می‌آورم كه ضربه‌ای برای همه مردم ایران بوده است. تختی، فردین و خسرو كه همه را متأثر كرد و مرگ این‌گونه هم جای شكر دارد.

سیروس الوند كارگردان سینما با اشاره به سابقه آشنایی‌اش با شكیبایی در زمان فعالیت او در تئاتر گفت: هنر عرصه رنج است و من طی این سال‌ها رنج را در خسرو دیدم. در دوبله ، تئاتر، تلویزیون، موسیقی و سینما در تمامی این عرصه‌ها، حضور موفقی داشت.

وی ادامه داد: یكی از خصلت‌های خسرو این بود كه در هر فیلمی بازی می‌كرد، مردم آن را فیلم خوبی می‌دانستند و این‌كه مردم حس كنند، حضور یك بازیگر در یك فیلم آن اثر را خوب می‌كند، نكته بسیارمهمی است و ما این‌گونه آدم‌ها را در سینما كم داریم.

كارگردان «یك‌بار برای همیشه» تشییع جنازه شكیبایی را حامل چند پیام دانست و گفت: این مراسم به هنرمندان اعتمادبه‌نفس داد كه چگونه هنرمندی می‌تواند این‌گونه باشد. احساس لذت كردم از این‌كه هم‌چنان سینما و هنرمند پیش مردم جایگاه دارند. چه‌قدر خوب است كه خسرو با مرگش هم این‌گونه سربلند بود.

رخشان بنی‌اعتماد هم با تأسف از این‌كه فرصت نشد به عنوان كارگردان با شكیبایی همكاری داشته‌باشد، اظهار داشت: یكی از آرزوهای همیشگی ما كاركردن با هم بود. اما این اواخر شانس كوچكی فراهم شد كه با هم در «حیران» كار كنیم، البته پشت دوربین نبودم وبنده به عنوان تهیه‌كننده حضور داشتم.

این كارگردان بیان كرد: سال 52 خسرو در تئاتری به نام «من حركت می‌كنم پس هستم» بازی می‌كرد كه من به عنوان منشی صحنه حضور داشتم. طی این سال‌ها او سراپا عشق و معنا بود و حرف‌زدن درباره‌ی او بسیار سخت است.

بنی‌اعتماد هم به مراسم تشییع خسرو شكیبایی اشاره كرد و اظهار داشت: آن روز من در ایران نبودم و حالم بسیار بد شده بود. «باران» در مراسم تشییع با من تماس گرفته بود و می‌گفت فقط صدای مردم را گوش كن كه چه‌كار می‌كنند.

این كارگردان ادامه داد: این‌كه مردم، ما را دوست داشته باشند، خیلی مهم است. با توجه به رنج‌هایی كه در حق ما می‌شود و صورتی كه با سیلی سرخ می‌كنیم در جایی این‌گونه جواب می‌گیریم كه خیلی با ارزش است. ای‌كاش همه مثل خسرو برویم.

رسول صدرعاملی هم با ذكر خاطراتی از فیلم «شب» گفت: در صحن حرم امام رضا (ع) كاركردن خیلی سخت است و خسرو كه می‌آمد همه به سمتش می‌رفتند و همه خادم‌ها، شیفته او شده بودند. همیشه می‌گفت ارزش اینجا در آن است كه همه دارند برای هم دعا می‌كنند و هیچكس به فكر خودش نیست.

وی ادامه داد: ویژگی خسرو تنها مشهورشدن نبود بلكه محبوب بود و این همیشه می‌ماند، او خیلی زود رفت و دل همه را سوزاند و احساس می‌كنم الآن حالش از همه ما بهتر است.

كمال تبریزی هم با بیان این‌كه سعادت كاركردن با شكیبایی را پیدا نكرده است، گفت: اما به مناسبت‌هایی همدیگر را می‌دیدیم و در این دیدارهای كوتاه یك‌جور احساس نزدیكی با او داشتم و صمیمیت و فروتنی داشت كه همه را تحت‌تأثیر قرار می‌داد.

وی به ذكر خاطره‌ای پرداخت و اظهار داشت: در یكی از جشنواره‌ها، برای اهدا جایزه با هم به روی سن رفته بودیم و هنگامی كه جایزه را به شخص برنده اهدا كرد، عقب عقب آمد تا به مردم پشت نكند و احساس كردم به صورت واقعی و از ته دلش مردمدار است و حضور این همه مردم در مراسم تشییع‌اش بیش از حضور او در سینما به قدرت برقراری ارتباط و نزدیك بودنش با مردم برمی‌گردد.

این كارگردان گفت: بعد از آن روز كه با او در روی سن بودم، یاد گرفتم كه تا آخر عمرم موقع برگشتن به مردم پشت نكنم.

حسن پورشیرازی هم در سخنان كوتاهی گفت: من و خسرو هیچ‌وقت با هم كار نكردیم، اما همیشه در كنار هم بودیم. در اوایل دهه 50 به مدت سه سال تئاتری را با هم كار كردیم كه هیچ‌وقت به روی صحنه نیامد و خسرو با همسرش در همان نمایش آشنا شد.

مهرانه مهین‌ترابی دیگر بازیگر حاضر در این جمع نیز بازی در مقابل خسرو شكیبایی را یكی از افتخارات كاری‌اش برشمرد و اظهار داشت: اولین‌باری كه روی صحنه رفتم، نمایشی بود كه توسط مجید جعفری كارگردانی می‌شد و خسرو شكیبایی هم در آن حضور داشت كه من تحت‌تأثیر بازی‌اش بودم و می‌نشستم و فقط بازی او را نگاه می‌كردم و باورم نمی‌شد روزی در مقابلش بازی كنم.

وی افزود: شكیبایی مانند شاهزاده زندگی نكرد، اما مثل یك شاهزاده تشییع شد و این نشان می‌دهد مردم در این مملكت قدر هنرمندان را می‌دانند.

بهمن قبادی هم گفت: خودم را نمی‌بخشم كه با این مرد بزرگ كار نكردم. این اواخر از طریق نظام‌الدین كیایی با او آشنا شده بودم و خیلی دوست داشتم با او كار كنم اما فرصت پیش نیامد.

در پایان این دیدار لوح تقدیری از طرف خانه سینما توسط محمد مهدی عسگرپور ـ مدیرعامل خانه سینما به خانواده خسرو شكیبایی اهدا شد.

در متن این لوح كه توسط كامران ملكی سخنگوی هیات مدیره خانه سینما قرائت شد، آمده است: «نقش‌های جاودان نقش‌آفرین یگانه سینمای ایران، خسرو شكیبایی كه اینك جزیی از حافظه تاریخی ملت ایران است

بی‌تردید جز با یاری خانواده ارجمند شكیبایی بر پرده جادویی سینما نمی‌نشست.

برای آن خانواده هنرآفرین، شكیبایی و بهروزی خواهانیم.»

همسر و فرزند شكیبایی هم در سخنان كوتاهی از این حضور سینماگران تشكر كردند.

محمدحسین لطیفی، مجتبی راعی، محمد سریر، مرتضی رزاق كریمی، مینو فرشچی، مازیار میری، مهدی كرم‌پور، احمد امینی، فرهاد توحیدی، حسین ترابی، مهرداد صدیقیان، شاپور عالی دایی، محسن دامادی، حسین ایری، همایون اسعدیان، مهدی فخیم‌زاده، فرزانه شبانی، حسن مهدوی‌فر، مهرشاد كارخانی، علی دهكردی، جابر قاسمعلی و غلامرضا موسوی از دیگر حاضران در دیدار روز گذشته سینماگران با خانواده خسرو شكیبایی بودند كه به همت هیأت‌مدیره خانه سینما تدارك دیده شده بود.

منبع : ایسنا

مطالب مرتبط :

یادنامه زنده یاد خسرو شکیبایی