تبیان، دستیار زندگی
خداوندا! آنچه در دلم هست، از: شك و تردید، یا انكار و یأس، یا شادى بى‏جا و غرور، یا سرمستى و غرور، یا ریا و آوازه‏خواهى، یا دشمنى و نفاق، یا كفر و تبهكارى و نافرمانى، یا خودبزرگ‏بینى و یا هر چه كه دوست نمى‏دارى ـ پروردگارا ـ از تو مى‏خواهم كه آنها را به ای
بازدید :
زمان تقریبی مطالعه :

دعای امام صادق علیه السلام در روز آخر شعبان

ماه رمضان

قال الامام الصادق علیه‏السلام ـ مِمّا كانَ یَقولُهُ فی آخِرِ لَیلَةٍ مِن شَعبانَ و أوَّلِ لَیلَةٍ مِن شَهرِ رَمَضانَ ـ

اللّهُمَّ إنَّ هذَا الشَّهرَ المُبارَكَ الَّذی اُنزِلَ فیهِ القُرآنُ هُدىً لِلنّاسِ و بَیِّناتٍ مِنَ الهُدى وَالفُرقانِ قَد حَضَرَ، فَسَلِّمنا فیهِ وَ سَلِّمهُ لَنا و تَسَلَّمهُ مِنّا فی یُسرٍ مِنكَ و عافِیَةٍ ، یامَن أخَذَ القَلیلَ و شَكَرَ الكَثیرَ اقبَل مِنِّی الیَسیرَ .

اللّهُمَّ إنّی أسأَلُكَ أن تَجعَلَ لی إلى كُلِّ خَیرٍ سَبیلاً، و مِن كُلِّ ما لا تُحِبُّ مانِعا، یا أرحَمَ الرّاحِمینَ، یا مَن عَفا عَنّی و عَمّا خَلَوتُ بِهِ مِنَ السَّیِّئاتِ،

یا مَن لَم یُؤاخِذنی بِارتِكابِ المَعاصی، عَفوَكَ عَفوَكَ عَفوَكَ یا كَریمُ، إلهی وَ عَظتَنی فَلَم أتَّعِظ ، و زَجَرتَنی عَن مَحارِمِكَ فَلَم أنزَجِر، فَما عُذری؟ فَاعفُ عَنّی یا كَریمُ ، عَفوَكَ عَفوَكَ .

اللّهُمّ، إنّی أسأَلُكَ الرّاحَةَ عِندَ المَوتِ، وَالعَفوَ عِندَ الحِسابِ، عَظُمَ الذَّنبُ مِن عَبدِكَ فَلیَحسُنِ التَّجاوُزُ مِن عِندِكَ، یا أهلَ التَّقوى و یا أهلَ المَغفِرَةِ، عَفوَكَ عَفوَكَ .

اللّهُمَّ إنّی عَبدُكَ وَابنُ عَبدِكَ وَابنُ أمَتِكَ، ضَعیفٌ فَقیرٌ إلى رَحمَتِكَ، و أنتَ مُنزِلُ الغِنى وَالبَرَكَةِ عَلَى العِبادِ، قاهِرٌ مُقتَدِرٌ، أحصَیتَ أعمالَهُم و قَسَمتَ أرزاقَهُم، و جَعَلتَهُم مُختَلِفَةً ألسِنَتُهُم و ألوانُهُم، خَلقا مِن بَعدِ خَلقٍ، لا یَعلَمُ العِبادُ عِلمَكَ، ولا یَقدِرُ العِبادُ قَدرَكَ، و كُلُّنا فَقیرٌ إلى رَحمَتِكَ، فَلا تَصرِف عَنّی وَجهَكَ، وَاجعَلنی مِن صالِحی خَلقِكَ فِی العَمَلِ وَالأَمَلِ وَالقَضاءِ وَالقَدَرِ .

اللّهُمَّ أبقِنی خَیرَ البَقاءِ، و أفنِنی خَیرَ الفَناءِ؛ عَلى مُوالاةِ أولِیائِكَ و مُعاداةِ أعدائِكَ وَالرَّغبَةِ إلَیكَ وَالرَّهبَةِ مِنكَ، وَالخُشوعِ وَالوَفاءِ وَالتَّسلیمِ لَكَ، وَالتَّصدیقِ بِكِتابِكَ، وَاتِّباعِ سُنَّةِ رَسولِكَ .

اللّهُمَّ ما كانَ فی قَلبی مِن شَكٍّ أو ریبَةٍ، أو جُحودٍ أو قُنوطٍ ، أو فَرَحٍ أو بَذَخٍ، أو بَطَرٍ أو خُیَلاءَ، أو رِیاءٍ أو سُمعَةٍ، أو شِقاقٍ أو نِفاقٍ، أو كُفرٍ أو فُسوقٍ أو عِصیانٍ، أو عَظَمَةٍ أو شَیءٍ لا تُحِبُّ، فَأَسأَلُكَ یا رَبِّ أن تُبدِلَنی مَكانَهُ إیمانا بِوَعدِكَ، و وَفاءً بِعَهدِكَ، و رِضا بِقَضائِكَ، و زُهدا فِی الدُّنیا، و رَغبَةً فیما عِندَكَ، و اُثرَةً و طُمَأنینَةً و تَوبَةً نَصوحا، أسأَلُكَ ذلِكَ یا رَبَّ العالَمینَ .

إلهی أنتَ مِن حِلمِكَ تُعصى، و مِن كَرَمِكَ وَ جودِكَ تُطاعُ؛ فَكَأَنَّكَ لَم تُعصَ، و أنَا و مَن لَم یَعصِكَ سُكّانُ أرضِكَ، فَكُن عَلَینا بِالفَضلِ جَوادا،  و بِالخَیرِ عَوّادا، یا أرحَمَ الرّاحِمینَ .

و صَلَّى الله‏ُ عَلى مُحَمَّدٍ و آلِهِ صَلاةً دائِمَةً لا تُحصى ولا تُعَدُّ، ولا یَقدِرُ قَدرَها غَیرُكَ، یا أرحَمَ الرّاحِمینَ .(1)

از جمله دعاهایى كه امام صادق علیه‏السلام در آخرین شب شعبان و اوّلین شب ماه رمضان مى‏خوانْد:

خداوندا! این ماه مبارك، كه قرآن را در آن فرو فرستاده‏اى و آن را مایه هدایت مردم و نشانه‏هایى روشن از هدایت و فرقان قرار داده‏اى، فرا رسید. پس، ما را در این ماه، سالم بدار و نیز آن را براى ما سالم بدار و آن را با آسانى و تندرستى از سوى خودت، از ما دریافت كن. اى كه اندك را مى‏گیرى و پاداش بسیار مى‏دهى! اندك را از من بپذیر!

خداوندا! از تو مى‏خواهم كه به سوى هر نیكى، راهى و در برابر هر آنچه دوست ندارى، باز دارنده‏اى برایم قرار دهى! اى مهربان‏ترینِ مهربانان؛ اى كه از من و از گناهانى كه در نهان انجام داده‏ام، چشم پوشیدى؛ اى آن كه مرا به خاطر نافرمانى‏ها مؤاخذه ننمودى! ببخشاى، ببخشاى، ببخشاى، اى بزرگوار!

خدایا! پندم دادى، پند نگرفتم! از گناهانت بازم داشتى، دست برنداشتم! چه عذرى دارم؟! پس بر من ببخشاى، اى بزرگوار! ببخشاى، ببخشاى!

ماه رمضان

خداوندا! از تو آسودگى را به هنگام مرگ و بخشایش را به هنگام حساب، مى‏خواهم. بنده‏ات گناه بزرگ آورْد. اینك، گذشت از سوى تو، نیكوست، اى شایسته تقوا و اى شایسته آمرزش! ببخشاى، ببخشاى!

خداوندا! من بنده تو و فرزند بنده و كنیز توام، ناتوانى كه نیازمند رحمت توست؛ و تویى كه بر بندگانت، توانگرى و بركت را فرو مى‏فرستى و چیره با اقتدارى و كارهاى بندگان را شمرده و روزى‏هایشان را تقسیم كرده‏اى و آنان را با زبان‏ها و رنگ‏هاى گوناگون، قرار داده‏اى، آفرینشى پس از آفرینشى .

بندگان، نه دانش تو را دارند و نه قدرت تو را . همه ما نیازمند رحمت توییم. پس، روى رحمت را از من برنگردان و مرا در كار و امید و تقدیر خویش، از بندگان شایسته‏ات قرار بده!   

خداوندا! مرا به نیكوترین ماندن، باقى بدار و به بهترین فنا، فانى ساز: بر دوستى با دوستانت و دشمنى با دشمنانت و شوق به درگاهت و هراس از عظمتت و خشوع و وفا و تسلیم نسبت به خودت و باور به كتابت و پیروى از سنّت فرستاده‏ات .

اللّهُمّ، إنّی أسأَلُكَ الرّاحَةَ عِندَ المَوتِ، وَالعَفوَ عِندَ الحِسابِ، عَظُمَ الذَّنبُ مِن عَبدِكَ فَلیَحسُنِ التَّجاوُزُ مِن عِندِكَ، یا أهلَ التَّقوى و یا أهلَ المَغفِرَةِ، عَفوَكَ عَفوَكَ .

خداوندا! آنچه در دلم هست، از: شك و تردید، یا انكار و یأس، یا شادى بى‏جا و غرور، یا سرمستى و غرور، یا ریا و آوازه‏خواهى، یا دشمنى و نفاق، یا كفر و تبهكارى و نافرمانى، یا خودبزرگ‏بینى و یا هر چه كه دوست نمى‏دارى ـ پروردگارا ـ از تو مى‏خواهم كه آنها را به ایمان به وعده‏ات، وفا به پیمانت، رضا به تقدیرت، پارسایى در دنیا، شوق به آنچه پیش توست، بزرگوارى، آرامش و توبه راستین (در متن عربى، «توبةً نَصوحا (توبه نصوح)» آمده است. توبه نصوح، یعنى توبه درست و بى‏غل و غش؛ توبه‏اى كه پس از آن، انسان به گناه برنگردد(2)) تبدیل كنى! اى پروردگار جهانیان! اینها را از تو مى‏طلبم.

خدایا! چون بردبارى، نافرمانى‏ات مى‏كنند و چون بزرگوار و بخشنده‏اى، فرمانت مى‏برند، آن چنان كه گویا نافرمانى‏ات نكرده‏اند. من و آن كه نافرمانى تو نكرده است، ساكنان زمین توییم. پس با عطاى خویش بر ما، بخشنده و خیررسان باش، اى مهربان‏ترینِ مهربانان!

درود خدا بر محمّد و خاندان او، درودى پیوسته و بى‏شمار، درودى كه ارزش آن را كسى جز تو نداند، اى مهربان‏ترینِ مهربانان!

پی‌نوشت‌ها:

1- مصباح المتهجّد:850/911، الإقبال: 1/43، البلد الأمین: 192.

2- مجمع البحرین:3/1789.

منبع:

كتاب ماه خدا، محمدی ری شهری، ج 1، ص 186.

مشاوره
مشاوره
در رابطه با این محتوا تجربیات خود را در پرسان به اشتراک بگذارید.