پرهیز از غیبت كردن

- قال رسول الله‏ صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: الصّائِمُ فی عِبادَةٍ و إن كانَ نائِماً عَلى فِراشِهِ؛ ما لَم یَغتَب مُسلِماً (1) ؛ روزه‏دار، تا وقتى كه از مسلمانى غیبت نكند، در حال عبادت است، هر چند در بسترش خفته باشد.

- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: إذَا اغتابَ الصّائِمُ أفطَرَ (2) ؛ هر گاه روزه‏دار، غیبت كند، روزه‏اش را افطار كرده است. (از ارزش روزه‌اش كم كرده است وگرنه از جهت فقهی خللی در روزه‌اش وارد نمی‌‌شود.)   

- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: مَنِ اغتابَ امرَأً مُسلِماً بَطَلَ صَومُهُ، و نُقِضَ وُضوؤُهُ(3) ؛ هر كس از فرد مسلمانى غیبت كند، روزه‏اش مى‏شكند و وضویش باطل مى‏شود. (مقصود آن است كه غیبت موجب عدم قبولى روزه و ضربه به طهارت باطنى مى‏گردد.)

- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله ـ لِعَلِیٍّ علیه‏السلام ـ یا عَلِیُّ، اِحذَرِ الغیبَةَ وَالنَّمیمَةَ؛ فَإِنَّ الغیبَةَ تُفطِرُ ، وَالنَّمیمَةَ تُوجِبُ عَذابَ القَبرِ (4) ؛ پیامبر خدا صلى‏الله‏علیه‏و‏آله خطاب به على علیه‏السلام فرمود: اى على! از غیبت و سخن‏چینى بپرهیز؛ چرا كه غیبت، روزه را مى‏شكند و سخن‏چینى، عذاب قبر مى‏آورد. 

- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: ما صامَ مَن ظَلَّ یَأكُلُ لُحومَ النّاسِ (5) ؛ كسی كه پیوسته گوشت‏هاى مردم را مى‏خورد (درباره مردم غیبت مى‏كند)، روزه‏دار نیست.

- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: مَنِ اغتابَ مُسلِماً فی شَهرِ رَمَضانَ، لَم یُؤجَر عَلى صِیامِهِ (6) ؛ هر كس در ماه رمضان درباره مسلمانى غیبت كند، بر روزه‏دارى‏اش پاداشى نخواهد یافت.

- قال رسول الله صلى‏الله‏علیه‏و‏آله: مَنِ اغتابَ مُسلِماً أو مُسلِمَةً لَم یَقبَلِ الله‏ُ تَعالى صَلاتَهُ ولا صِیامَهُ أربَعینَ یَوماً و لَیلَةً، إلاّ أن یَغفِرَ لَهُ صاحِبُهُ (7) ؛ هر كس درباره مرد و زن مسلمانى غیبت كند، خداوند تا چهل شبانه‏روز، نماز و روزه‏اش را نمى‏پذیرد، مگر آن كه آن شخص از وى درگذرد. 

پی‌نوشت‌ها: 

1- فضائل الأشهر الثلاثة: 122/124، الكافی: 4/64/9، تهذیب الأحكام: 4/190/538، من لا یحضره الفقیه: 2/74/1772، ثواب الأعمال: 75/1، الأمالی للصدوق: 645/873؛ الفردوس: 2/411/3825.

2- عوالی اللآلی: 1/263/53؛ نصب الرایة: 2/482 .

3- من ‏لا یحضره الفقیه: 4/15/4968، الأمالی للصدوق: 515/707، ثواب الأعمال: 335/1، بحار الأنوار: 75/247/10 .

4- تحف العقول: 14، بحار الأنوار: 77/67/6 .

5- المصنّف لابن أبی شیبة:  2/423/13، الفردوس: 4/77/6238، تفسیر القرطبی: 16/336؛ مستدرك الوسائل: 7/370 / 8443 .

7- جامع الأخبار: 412/1141، بحار الأنوار: 75/258/53 .

6- جامع الأخبار: 412/1142، بحار الأنوار: 75/258/53 .

منبع:

كتاب ماه خدا، محمدی ری شهری، ج 1، ص 248.